Wanneer, zo vraag ik mij
deze week af, wordt de eerste stille tocht in vakantievierend Friesland - met kaatsen en skûtsjesilen -
gehouden voor de al meer dan duizend slachtoffers van de oorlog in Gaza. Of ben
ik nu een antisemiet?
Het zijn ingewikkelde tijden
met twee conflicten van totaal andere orde en daar kunnen we maar moeilijk mee
omgaan. Het was zo simpel. De wereld is een nare plaats voor veel mensen, maar
hier is het ondanks enkele kleine rimpelingen toch best aardig.
En dat is nu in een klap
anders geworden. Een vliegtuig met veel Nederlanders wordt met Russisch
wapentuig uit de lucht geschoten en we weten nog steeds niet precies door wie.
Terwijl we dat aan het uitvogelen zijn, valt Israël de Gazastrook binnen na
weken achtereen met raketten bestookt te zijn.
Televisie en kranten
houden de stand bij als bij een voetbalwedstrijd. Bij de vliegramp 296 doden,
in Gaza meer dan 1200 en aan Israëlische kant 50. Bij de vliegramp louter
onschuldige slachtoffers, in Gaza is dat moeilijk te schatten, maar het aantal onschuldige
burgers overstijgt de miltante Hamas-leden inmiddels ruimschoots. Aan
Israëlische kant alleen militairen.
Nu is elke dode een dode
met familie, dus ook een dode soldaat is te betreuren. Het is slechts een
gradueel verschil. Wie er begonnen is, is onduidelijk. Natuurlijk is het
afschieten van duizenden raketten – overigens zonder veel slachtoffers – niet
te tolereren, maar de echte aanleiding lijkt gelegen in de ontvoering en moord
op drie jonge Israëliërs en de daarop volgende vergelding. De daders zijn
overigens nog altijd niet opgespoord.
Nu de verhouding in het
aantal doden wel erg scheef is, kunnen we wel stoppen met tellen en terecht
concluderen dat het optreden van Israël disproportioneel is. En zou een massaal
protest op zijn plaats zijn. Helaas schiet Nederland onmiddellijk in een raar
soort politiek gemotiveerd stress.
Trouwe veelal rechtse en
gelovige Israël-aanhangers blijven hameren op het zelfverdedigingrecht en
critici van het Heilige Land voelen zich daar erg ongemakkelijk door. Voor je
het weet ben je antisemiet. In de NRC mogen twee twijfelachtige pro-Israël
adepten uit de doeken doen, dat het antisemitisme al jaren groeit door de
invloed van de moslims alhier.
Maar om nu heel eerlijk
te zijn blijft de discussie een beetje beperkt tot twitter en facebook. Het
blijft een beetje in de schaduw van de vliegramp en de gevolgen hiervan. En nu
mag Volkert van der G. ook nog zonder enkelband door heel het land. Een keurige
rechterlijke beslissing, maar dat kan niet door de beugel natuurlijk. Dus hebben
we het daarover en blijven alleen de militanten van beide zijde hun mening over
de Gaza-oorlog spuwen. Het doden gaat gewoon door.
Als ik niet zo’n argwaan
had tegen stille tochten, zou ik er nu een organiseren voor alle slachtoffers.
Maar goed dat doe ik niet en zit nu wel met al die gedode burgers en vooral
kinderen in Gaza. Het zit mij niet lekker. Of ben ik nu toch een meeloper in
het kamp der antisemieten?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten