Licht in het donker

Europa wordt zo langzamerhand een laatste lichtpunt met al maar donkerder buren. In Boedapest kwamen de dreigende krachten samen als een alliantie van conservatieven tegen de westerse decadentie. Ook al een beetje een naar gevoel?

Het waren de Amerikaanse evangelicals, de Hongaarse en Poolse conservatieven en orthodoxe Russen die elkaar vinden in hun afkeer van het liberale westen. In Amerika hebben de conservatieven gewonnen, zij het vooralsnog. In Hongarije en Polen eveneens en in Rusland weten we het eigenlijk niet.

Nu kun je met Angela Merkel zeggen, we moeten het als Europa zelf uitzoeken. Met loony right in Amerika aan de macht is dat gemakkelijk te zeggen. Met Rusland hebben we eigenlijk niet zoveel gemeen en dan doet het conservatisme aldaar ons weinig.

Maar dat de conservatieve idiotie binnen de Europese Unie oprukt, is een ander verhaal. Polen en Hongarije zijn de Europese probleemgevallen geworden. Waar tijdens de financiële crisis vooral zuidelijke lidstaten als zodanig werden gezien, is het nu het voormalig Oostblok waar we ons ongerust over moeten maken.

De aanpak van de zuidelijke lidstaten heeft meer kwaad gedaan dan gedacht.  Pas nu het allemaal wat beter gaat en Portugal de eigen weg kiest laat de EU de touwtjes wat vieren. Tegen het conservatieve ondemocratische gedrag van de regeringen in de twee voorheen sovjet-landen moet de EU het toch anders aanpakken.

Terecht gaan er nu waarschuwingen naar het oosten. Helaas is het onmogelijk landen uit de EU te gooien, maar om eerlijk te zijn verdienen de regeringen van deze landen het wel. Maar goed, het is mogelijk ze zo aan te pakken, dat ze ofwel zelf weg willen of tot volstrekt onvermogende leden van de EU worden.

Nu de EU plots een symbool wordt van wat positievere krachten in de wereld, mogen we het niet toestaan dat mafketels vanuit achterlijk christelijke ideetjes de Europa vergiftigen. Want er zijn binnen de EU ook groepen met dezelfde denkbeelden die uiteindelijk tot fascisme leiden. Het FvD van Thierry Baudet is hiervan een lelijk voorbeeld.

Duidelijkheid is alles. We pikken het niet die opmars van duistere krachten. We hebben ons ontworsteld aan de neerdrukkende invloed van religies. Dat willen we niet kwijt. Dat vraagt om oplettendheid. Niet om lacherigheid over gekken in Polen en Hongarije. Het zijn er daar te veel en waar dit toe leidt zien we in de VS. Ondersteun de lichtende krachten. The brighties in de VS zullen bij de volgende verkiezingen aldaar wel eens hard kunnen terugslaan, in de voormalige sovjet-leden zijn die krachten niet sterk genoeg. Ze hebben een handje nodig.

Bedankt Trump

Europa krijgt weer ballen, zo mogen we afleiden van het bezoek van het Kind uit de Verenigde Staten. Hoe grof hij zich ook gedraagt. De Europese leiders kijken er niet echt meer van op. Zien we hier de definitieve teloorgang van de boze burger beweging?

Bij het aantreden van de het Kind als nieuwe president van de VS, schrok Europa toch even. Potverdrie zei die man zo maar even, dat Europa zijn defensiebudget moest verhogen. Tsja, dat de VS niet op een biljoentje kijkt met een sterke militaire industrie en even sterke lobby hiervan, wisten we al. Dus na de eerste schrik haalt Europa de schouders op.

Er is een mooi nieuw gebouw voor de Navo, dat we beter Novo kunnen noemen. Hoezo Noord Atlantische Verdrags Organisatie, Noordelijke is wel voldoende. Dat Atlantische hebben we niet nodig. De VS trekken zich al terug, hetgeen echt niet wil zeggen dat de Russen meteen oprukken. Die kijken wel uit. Een beetje stoken is voldoende.

Als een nieuwe president van de VS in een ander geval in Duitsland zou roepen dat het land ‘evil’ is vanwege de export van BMW’s en VW’s naar de VS, zouden we ons een hoedje schrikken. Nu grinniken we een beetje, zelfs bij BMW en VW. Laat het Kind maar roepen.

Zijn eerste lange buitenlandse reis is geen onverdeeld succes. Hij werd eigenlijk alleen met open armen ontvangen in schurkenstaten als Saoedi-Arabië. En in Israël natuurlijk, waar de presidentsdame zich liet ontvallen, dat de pers ook in haar land de prestaties van de president niet op waarde weet te schatten. Ach, de schat.

Maar in Rome was er amper onderdrukte kritiek van de paus en in Brussel/Sicilië wordt hij amper nog serieus genomen. Ongetwijfeld zal hij straks terug van zijn reis, vertellen dat het great was en iedereen blij is met zijn beleid. En dat hij toch ook wel een beetje moe is. Dat gevlieg in de Airforce One is toch maar niks vergeleken bij de Trump.

Nee, het Kind kan eigenlijk niet anders dan met lichte wrok terug kijken op zijn buitenlandse reis. Veel waardering ontmoet hij er niet. De Europese leiders praten hem nog wel een beetje naar de mond, zo van natuurlijk geven we meer uit aan defensie en de strijd tegen het terrorisme. Maar achter zijn rug doen ze gewoon waar ze zelf zin in hebben.

Wat een teleurstelling voor domrechts dat zo blij was met zo’n onvervalste soortgenoot in de VS. Wilders en ander rechts tuig nemen voorzichtig afstand van het Kind. Te laat, want de uitslag van de verkiezingen in Frankrijk laten zien dat het momentum van domrechts al weer voorbij is. Een ietsje pietsje meer stemmen maar kansloos voor de echte leiding, net als in Nederland.

De angst voor domrechts was overbodig. En Europa lijkt weer overeind te komen. Het wangedrag van voorheen Oostbloklanden wordt niet meer geaccepteerd. De leiders lijken er blijk van te geven dat ze de signalen van ongeruste burgers begrepen hebben. Zonder Groot Brittannië en met het Kind aan de overkant, kan Europa weer terug naar het Rijnlandse model. Vinden de Chinezen ook leuker. Als de neoliberalen nu ook maar begrepen hebben dat hun momentum voorbij is. Dan wordt het nog wel wat met Europa. Bedankt Trump!

Zelfvoldane Van der Mostjes

Er zijn van die momenten dat je al heb je gelijk je in een discussie deemoedig het hoofd moet buigen. Tegen intelligente mensen leg je het soms af, omdat hun argumenten beter zijn. Helaas is dat laatste niet het geval bij minder begaafden en toch …

Het komt niet zoveel voor, omdat je ouder en door schade wijzer bent geworden. Toch stink je er af en toe weer eens in. Er is een gezegde dat je niet met domme mensen in discussie moet gaan, omdat ze je uiteindelijk naar beneden trekken naar hun niveau. Afgelopen weekeinde was ik het even vergeten.

Het was zo’n type, hoe zal ik het zeggen, zo’n Hennie van der Most. Voor wie niet weten wie dat is, dat is de zakenman die de niet afgemaakte kerncentrale Kalkar omtoverde tot pretpark, de man van de failliete lichtmis bij Dedemsvaart kortom een ongeletterde zakenman met een beetje geluk.

Van der Most is heel populair bij vermeende ondernemers als boeren. Daar hangen ze aan zijn lippen bij spreekbeurten waarvoor ze hem tegen fikse bedragen uitnodigen. Een man naar hun hart. Hoe zo opleiding nodig? Kijk naar mij, geen opleiding afgemaakt en toch rijk en succesvol.

Dat gaat erin als een preek in een ouderling bij lieden zonder veel opleiding, al is het hen nooit gelukt succesvol te zijn en evenmin rijk te worden. De Van der Mosts van deze wereld kunnen het ver schoppen. Kijk naar de Verenigde Staten, waar hun eigen Van der Most het tot president schopte. Ondanks schandalen en faillissementen.

Het zijn de helden van de gewone man, net als de dartkampioenen. Stiekem denken de bankzitters achter hun biertje, dat ze het ook zouden kunnen bereiken. Proberen dergelijke zakenlieden te ontmaskeren is bijkans onmogelijk. Ze hebben het gelijk aan hun kant menen ze, want ze hebben geld en mensen in dienst.

Geluk? Nee, hoe kom je erbij. Eigen kracht, hard gewerkt. En iedereen kan het, als hij maar wil. Pogingen hier enige nuance in aan te brengen zijn gedoemd te falen. De zelfvoldaanheid van de selfmade man kent geen grenzen. Politiek? Onnozelaars, krijgen niets voor elkaar. De markt doet het wel.

Zo ongeveer. Onderbetaalde oostblokkers, sweatshops, we zien het fout. Zij zijn de redders van de wereld. Ze verschaffen werk. Wie dat niet kan, moet niet zeuren. Eigenlijk zouden zij de regering moeten vormen. Zij zouden de Augiusstal wel reinigen. Nu hebben we in de VS een voorbeeld waartoe deze hoogmoed leidt. Dus denk je zo’n zelfvoldane kwast wel even op zijn plaats te kunnen wijzen.

Het is vergeefse moeite. Hoe eloquent je ook poogt de zakenman op andere gedachten te brengen, het is parels voor de zwijnen. Je kunt het wijten aan gebrek aan opleiding, waardoor ze niet in staat zijn denkwijzen te plaatsen, maar het maakt niet uit. Uiteindelijk verlies je de discussie of je maakt je er met een grap af. En toch zit je dan met de nare gedachte, dat zulke typen zoveel bewonderaars hebben.

Het blijft altijd oppassen met dit soort mensen. Ze hebben op minder begaafden een grote aantrekkingskracht, die niet minder wordt bij mislukkingen, als de zakenmannen maar weer opklauteren, al is het met een spoor van slachtoffers. Dat maakt ze nog sterker. Rest slechts een advies: ga niet met ze in discussie. Lach een beetje om ze, maar onderschat ze niet. Ze zijn gevaarlijk.

AD gijzelt regionale pers

Het jaar is nog niet op de helft en de rampspoed van extreemrechtse overwinningen in Europa is uitgebleven. Met uitzondering van Nederland zijn na de Brexit en Trump de naargeestige extreemrechtse populisten terug gewezen. Ja, het gelukkigste land is nog niet klaar met Wilders c.s.. Hoe komt dat toch?

Wat het meest duidelijk uit recente uitslagen van omringende landen komt, is dat een meerderheid van de mensen misschien niet allemaal even tevreden zijn, maar toch de doorsneepolitici verkiezen boven dwaalgeesten met een kwaadaardige agenda. Men wil graag eens protesteren tegen de falende politiek, maar dat moet niet leiden tot een Trump of afscheiding van de Europese Unie. 

Enkele maanden geleden heb ik gesuggereerd dat de overwinning van Trump en de Brexit de extreemrechtse revolte in Europa zouden doen voorkomen. Dat is uitgekomen. Helaas, in Nederland is het alleen verhuld doordat traditionele partijen als VVD en CDA met een inmiddels nare anti-immigratie agenda de grootste zijn gebleken. Maar PVV heeft ook gewonnen en de FvD zit nu in de Kamer.

Wat is dat toch in Nederland? Wellicht vooral de onwil van middenpartijen om de problemen van mensen serieus te nemen. En een pers die in meerderheid dezelfde mening is toegedaan als die middenpartijen. Gelukkig wil een meerderheid nog steeds een fatsoenlijk land, maar het kan veranderen.

Hoewel tegenwoordig alles lijkt te gaan over identiteit, migratie en andere vervelende onderwerpen, is natuurlijk de economie nog immer de belangrijkste factor. Al sinds het akkoord van Wassenaar blijven de lonen hier achter bij de stijgende productiviteit. Alleen door meer werkende vrouwen blijven de gezinsinkomens op peil en woningwaarden moeten de idee geven dat we het heel goed hebben.

Mensen zijn niet gek. Ze voelen dat ze aan het kortste eind trekken. Dat de vaste banen verdwijnen, dat beginners kruimelloontjes krijgen en nimmer meer de hoogten van de huidige toppers in de inkomensstructuur zullen bereiken. Dat ouderen in verpleeghuizen lijden. Het wordt dus alleen maar erger. Om de aandacht hiervan af te leiden krijst extreemrechts over immigratie en enge moslims als schuldigen.

De pers zingt het liedje van de middenpolitiek vrolijk mee. Vele journalisten zijn, als ze al economisch zijn opgeleid, nog klassiek van aard en geloven heilig in de werking van de markt. Wie dat al te hard aanvalt, laadt de verdenking op zich een populist te zijn.

Het verschil is dat de echte populisten, ondanks het gegil dat ze niets mogen zeggen, alle ruimte krijgen en de mensen met radicale doordachte meningen amper aan het woord komen.

Decennia heb ik voor een redelijk ruimdenkende regionale krant - de meest gelezen kranten - mogen werken. Nimmer is mij daar ook maar iets in de weg gelegd als het ging om tegen de keer te zijn. Wel sloot je je daarmee uit voor posten als commentaarschrijver, waarvoor men bedachtzame, lees niet aanstoot gevende meningen, voor liet gaan. Censuur was er  evenwel amper.

Wat is er mis gegaan? Laten we het houden op het laten ontploffen van het gezamenlijke persbureau van regionale kranten de GPD door de Wegenerpers. En de bijna ondergang van de kranten door foute managers en instortende advertentiemarkten. Daarop gingen de kranten de samenwerking aan met het Algemeen Dagblad voor het nationale en internationale nieuws. Een onzalige keuze naar al snel bleek.

Voor die krant schrijft onder andere de extreemrechtse journalist Wierd Duk. En zo verschijnen er in mijn krant plots amper onderbouwde artikelen over onhoudbare sociale voorzieningen bij meer immigratie. Over menswetenschappen waar de PvdA al rechts zou zijn en de paradoxale eeuwige klaagzang dat dingen niet gezegd mogen worden. Een onophoudelijke dreigzang van onheil door de islam door zelf benoemde deskundigen met de mening van Duk.

Dat stelt mij teleur. En soms schaam ik me. Als mensen mij hierop aanspreken, ze zien de samenwerking met het AD echt wel,  probeer ik mij in te houden en niet te klagen over mijn oud werkgever, maar het gaat mij langzaam te ver. Niet zo zeer de regionale verslaggeving, maar vooral die wereld buiten de provincie wordt er zo dreigend in een regio zonder dit soort problemen. Mijn oud-collega’s doen er het zwijgen toe. Hopelijk intern niet.

Wil de regionale pers overleven dan zullen ze een alternatief moeten zoeken voor de samenwerking met het AD, of zoveel invloed uitoefenen dat het AD ten goede keert. Want zoals uit het voorgaande is gebleken zijn de mensen misschien wel bezorgd, maar niet zo gek dat ze het kwaad van de PVV daarom de kans willen geven. Dat hebben ze een goede pers verdiend. Nederland is al het zwarte schaap van Europa, het kan nog erger.

De exclusieve herdenking

Houdt het nooit op, dat identiteitsgedoe? Nu is er weer een dingetje rond de dodenherdenking. Die zou alleen mogen gelden voor onze doden uit WO2 en de Joden natuurlijk. Een reactie op de suggestie alle doden te herdenken ten gevolge van oorlogen en andere ellende.

Je kunt je al weer een beetje voorstellen, hoe zo iets gaat. Zonder dat iemand zich eraan stoort, zijn de afgelopen jaren bij de dodenherdenking stiekempjes de naoorlogse oorlogsdoden onder onze militairen erin gesjoemeld. En de homo’s, de zigeuners.

Het is allemaal probleemloos gegaan. Geen haan die er naar kraaide. Helaas is na de opkomst van de extreem rechtse politieke correctheid alles anders geworden. Die correctheid bestaat er vooral in, alles terug te draaien naar vroeger. En zo wordt een volstrekt onschuldige suggestie tot landverraad en anti-semitisme verklaard.

Wat is er op tegen de duizenden mensen op zoek naar een beter bestaan, maar verdronken in de Middellandse Zee omdat wij weigerden hen toe te laten op het vliegveld, een plekje te geven in een herdenking. Wat is een herdenking waard, als die alleen slachtoffers van eigen bodem mag herdenken.

Want ondanks de voorheen inclusieve herdenking van allen die hun leven verloren in de strijd tegen het nazisme, is het laatste jaren toch een beetje onze verzetslieden, onze Joden en zo geworden. En daar pasten die gesneuvelde soldaten tijdens politionele acties, op VN-missies prima bij.

Het werd zo een leuke herdenking zonder gedoe over misschien wel niet zo fijne acties van onze soldaten. En steeds minder hoorde je over de misschien wel niet zo heel dappere houding van de Nederlanders in WO2. Of de teleurstelling van de verzetslieden na de oorlog. Extra treurig was nog wel dat met veel bombarie geallieerde oud-strijders naar ons land werden gehaald en de Russen veelal werden vergeten.

De jongeren die de herdenking zo aandoenlijk opluisterden met ontroerende declamaties zal het ongetwijfeld worst wezen of we eigen doden herdenken, of anderen die treurig aan hun einde zijn gekomen. Zo niet de nieuwe identiteitsdenkers. Het moet weer een exclusief feestje worden.

Voor die jongeren zal de huidige discussie nogal bevreemdend overkomen. Natuurlijk horen de Holocaustslachtoffers erbij, daar hoeft het CIDI zich niet druk over te maken. Evenmin over de kans dat ze ondersneeuwen bij al die nieuwe doden. Er is geen sprake van verwatering, eerder zwaarder aanzetten om ook nu het al zo lang is geleden de jongeren erbij te betrekken door het meer naar deze tijd te trekken.

Of moeten we aparte herdenkingen voor de bootvluchtelingen en anderen organiseren, met de kans dat de herdenkers elkaar niet meer treffen bij een nationale herdenking? Laat de dodenherdenking toch niet kapen door de extreemrechtse identiteitsgelovigen. Houd het een plechtigheid voor alle slachtoffers van het kwaad dat mensen elkaar aandoen. Daarmee doe je ook de slachtoffers van de Holocaust meer recht, dan met een exclusieve langzaam vervluchtigende herdenking.