In het buitenland kan ik er niet genoeg van krijgen. Elke dag een krant, ook zondags. Vandaag is het anders en ben ik blij dat wij hier op zondag even van nieuws verschoond blijven.
Ik ben het moe, het gegis, het gegil, het beschuldigen, het boos zijn, het verdriet. Even een dag zonder nieuws is nu een dag van even ademhalen. Even de zinnen verzetten. Geen twitter, Facebook of nieuwsrubriek.
Eerlijk gezegd heb ik dit nog niet vaak gehad. Ja, het hijgerige nieuws jagen heeft mij nooit aangestaan. Maar het nog eens nader bekijken van het nieuws als het even bezonken is was bijna een noodzaak. De eigen mening even resetten.
Even de harde schijf wissen en opnieuw vullen met wat een dag later veelal helderder is. Wat vaak ook helemaal niets is. Dan kun je het vullen achterwege laten. Deze zondag is het anders. Ik wil even leeg blijven.
Even verschoond blijven van de deskundigen van Clingendael, de Kremlin-watchers, de verontwaardigde, geschokte politici. Ga met vakantie, alstublieft.
Morgen is er weer een nieuwe week begonnen. En zijn er weer vele doden meer in de Gazastrook. Waar we even verdraaid weinig van gehoord hebben. Noch veel nieuws, noch duiding. Hooguit wat achtergrond gerommel.
En de twitteraars kregen door het ontbreken van dat nieuws alle gelegenheid hun vaak giftige mening te spuien, zonder tegengif. Zodat je bij het horen over een anti-oorlogsdemonstratie in het Midden-Oosten bijna geneigd was te denken: waar gaat dit over.
Ik wilde het even niet weten. Morgen ben ik weer klaar voor de werkelijkheid. Nu is het tijd om flink dronken te worden en de totale vergetelheid te ondergaan. Morgen zal de klap hard aankomen. Het zij zo.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten