Vogelaar

En daar was ze weer. Ella Vogelaar, de minister die door Powned onderuit werd gehaald, althans die rubriek gaf de PvdA-bonzen het excuus haar te lozen.

De boerendochter Vogelaar is zo’n oude sociaal-democraat. Het hart op de goede plaats, afkomstig uit de vakbeweging – zo’n keurige van leraren -  politiek niet zo handig, maar misschien daardoor wel sympathiek. Eerst moest ze vorige week nog even stof happen voor de enquêtecommissie die de ontsporing van de woningbouwcorporaties onderzoekt.

Vandaag sloeg ze terug in de Volkskrant. In een uitstekend betoog legde ze de vinger weer eens op de zere plek bij de PvdA. Willen meeregeren om invloed te hebben op het beleid tegen elke prijs. En daarom de echte vertegenwoordiger van de sociaal-democratie, aldus de partijbonzen.

En keer op keer gaat het grandioos mis. Wim Kok schudde de ideologische veren af en daarmee maakte hij de weg vrij voor de opkomst van die andere socialistische partij met Trotskistische trekjes de SP. De kiezers rekenden uiteindelijk af met die kleurloze PvdA.

Wouter Bos wist de partij er nog eens bovenop te helpen. Zo’n beetje het redelijk alternatief. Maar altijd weer afzetten tegen partijen ter linkerzijde in plaats van wat eigenlijk zou moeten tegen rechts. Het legde hem geen windeieren en de partij klom weer omhoog.

De regeringsdeelname bleek geen succes. De neiging om acceptabel gevonden te worden leidde er weer eens toe dat de partij naar rechts opschoof. Toen nog een crisis en banken gered zonder voorwaarden en daarna niet de schuldigen durven aanwijzen. De SP groeide tegen de klippen op.

Bij de laatste verkiezingen was het weer zo’n vertoning met Diederik Samson. Stem op ons want anders wint de verschrikkelijke Rutte. En vooral niet op linksere partijen. Het werkte weer op de bange kiezersmassa. Maar welk een teleurstelling, Rutte werd – raar maar waar – weer groter. En de PvdA ging bij voorbaat akkoord met een regering met de VVD.

Weer is de partij inmiddels gedecimeerd voor die zet. Teleurgestelde kiezers blijven weg of geven hun stem aan de SP of D66, even onbegrijpelijk overigens want sociaal-economisch is die laatste partij rechtser dan de VVD. Vogelaar wijst er terecht op dat het afzetten tegen links en steeds weer in zee gaan met rechte de kiezers heeft weggejaagd.

En ze bepleit nauwere samenwerking met SP en Groenlinks. En de Partij voor de Dieren zou ik zeggen, de enige linkse en groene partij met echte principes. Maar dit is voor een boerendochter een stap te ver. Dat begrijp ik wel met een broer die een belangrijke rol speelt in de boerenwereld. Ze zou niet meer thuis kunnen komen.

Een linkse meerderheid zit er in Nederland niet echt in, hoewel het sociaal-economische programma van de PVV behoorlijk links is. En als je dat meetelt, zou je wel eens op zo’n meerderheid kunnen uitkomen. Maar goed dit is dagdromen en met die partij kun je niet samenwerken.

Vogelaar zullen we niet meer terugzien in de politiek en Samson zal haar wel weer afschieten. De geschiedenis herhaalt zich voor de partij, tot hij opgeheven wordt. Toch jammer. Want de SP is voor veel mensen net een stapje te ver. En dan heeft Nederland geen grote sociaal-democratische vertegenwoordiging meer.