dinsdag 26 juni 2018

Worsteling om de grutto



Het blijft worstelen met de weidevogels in Friesland. Na de aanklacht van Theunis Piersma en Jantien de Boer over landschapspijn bleef het lang stil. De Leeuwarder Courant riep evenwel de ellende over zich heen met plaatsing van twee grote artikelen over het probleem.

Vooral in een artikel met onderzoeker Egbert van der Velde kregen boeren de zwarte piet toegespeeld. De raaigraswoestijnen nodig voor een optimale melkgift van het vee, bieden de weidevogels geen ruimte meer. Alleen roofdieren leven er nog van de enkele grutto die het waagt haar nageslacht in die woestijn in leven te houden. Boeren en weidevogels gaan niet samen, aldus Van der Velde.

Hiske Versprille legt nog eens uit hoe het zover heeft kunnen komen, zonder overigens de schuld bij iemand te leggen. Verhelderend is het wel. Die genetische afwijking van de Nederlandse melkveehouders immer meer te willen melken, ofwel om te profiteren van de hoge prijs ofwel om de lage prijs te compenseren, is in vergelijking met hun collega’s in ander landen opmerkelijk.

Dit keer zwijgen de boeren niet meer. Massaal trekken ze aan de bel. Ze wensen niet als de boosdoener te worden aangemerkt. Worden ze in hun omgeving niet alom gewaardeerd wegens het netjes houden van het platteland? En natuurlijk de productie van voedsel.

Ja, op het platteland wordt weinig geklaagd over de boeren. Dat is zelfs in Brabant zo. Tenslotte zijn de boeren als buren soms best aardige mensen. En daar protesteer je niet tegen. Je wilt de verhoudingen goed houden. De klachten komen het meest uit de verstedelijkte gebieden, waar de band met de sector amper aanwezig is.

Hebben de boeren gelijk? Worden ze geslachtofferd terwijl er andere oorzaken van de achteruitgang van de weidevogelstand zijn, zoals roofdieren. Of de natuurkenners die erop wijzen dat het moderne boerenproductieland voor de vogels niets meer te bieden heeft, waar bovendien geen schuilplaats meer is voor de weidevogels.

Of gaat het om macro-oorzaken als de Rabobank, de adviseurs van veevoerfabrikanten, accountants, CDA-politici, die de melkveehouder hebben aangespoord tot de intensieve werkwijze. Tja, waar blijf je dan met je eigen verantwoordelijkheid? En er waren toch genoeg biologische boeren die een fatsoenlijke boterham wisten te verdienen?

Handen in onschuld wassen helpt niet. Polarisatie ook niet zeggen de opiniemakers van de krant. Decennia lang speelt de discussie al. Elke andere industrie was allang met harde maatregelen tot de orde geroepen, maar bij boeren ligt dit anders. Hier spelen emoties een rol. Familiebedrijven met hardwerkend mensen en kleine rendementen leg je niet het vuur aan de schenen.

Dat ze veelal flinke jaarsalarissen aan subsidie krijgen zonder noemenswaardige tegenprestatie wordt meestal niet genoemd. Als Europa zegt dat ze daar wel eens iets tegenover mogen stellen in de vorm van natuurbeheer, zwijgt men liever. 

Een krant als de LC in het centrum van de grootste melkveehoudersprovincie heeft het er moeilijk mee.  Jarenlang werd de boeren de hand boven het hoofd gehouden. Pas de laatste vijftien wordt hen wel eens een spiegel voor gehouden. Wie geschoren wordt, beweegt zich niet, dus bleef het stil en er veranderde niets.

De provinciale politiek brandde zich de vingers niet aan de melkveehouderij. Waarom is niet duidelijk. Electoraal zou het haar geen windeieren leggen. In gemeenteraden zitten vaak nog boeren, dus die voorkomen wel maatregelen.

Nu is de vlam in de pan geslagen en poogt hoofdredacteur Sander Warmerdam de schade voor de krant te beperken. En hebben de landbouw- en natuurredacteur opdracht gekregen om een ‘objectief’ artikel te schrijven. Of zulks nu zou kunnen. Polarisatie heeft niet geholpen, samenwerking met natuurorganisaties evenmin. 

Alleen de politiek kan nu nog ingrijpen, maar daar zitten de boerenfans nog aan het roer. Sneu voor de weidevogels. Maar laten we niet vergeten, dat die weidevogels er zijn gekomen door de gunstige omstandigheden van het boeren in de vooroorlogse jaren. Hun tijd is nu voorbij. 

Het wordt stil in het land. Dat is treurig. En een klein land kan het zich eigenlijk niet veroorloven zoveel land aan een slecht renderende sector over te laten. Daar moeten we nu maar eens naar kijken. Het voedselargument is met alleen melk niet vol te houden.

woensdag 20 juni 2018

Tijd voor woede



Langzaam zwelt de boosheid aan. Als doorgaans mild mens kan ik mij niet herinneren zo pissig geweest te zijn. Over het grote zwijgen van de weldenkende medemens. Waar zijn jullie?

Natuurlijk de woede over het optreden van Trumps nazitroepen bij de zuidgrens is gemakkelijk. Maar waarom niet dezelfde woede over de complotdenkers die aanvallen uitvoeren op de geloofwaardigheid van aanklagers van misstanden. De Ann Coulters van deze wereld zouden allang in de cel moeten zitten.

In Nederland wordt het dossier over de af te schaffen dividendbelasting al maar dikker en stiller wordt het. De Jeugdzorg in de problemen met alle gevolgen van dien door bezuinigingen van onverstand bij gemeenten, we melden het en zwijgen erover. Woest kan ik erom worden, omdat het ook zo voorspelbaar was.

In Europa sluiten we de kring niet om Merkel die op een vuige manier wordt aangevallen door de nieuwe vijand van het Westen Donald Trump. Sluit de rijen en erken dat het Transatlantisch verbond verleden tijd is. De Amerikaanse hufters worden gesteund door te veel landgenoten en zelfs in Nederland weerklinken hun ideeën.

Feiten doen erin de migratiecrisis allang niet meer toe. Gelul is het allemaal. We hebben die mensen die hier bereid zijn voor een hongerloontje te werken stomweg nodig. Maar nee, de Nederlandse media verschaffen de leugenachtige anti-immigratiepartijen een luisterend oor uit angst voor de fictieve 'boze burger'.

Redelijke mensen die bezwaar aantekenen worden aangehoord en dat is het dan wel. Vloek het volk stijf. Scheld ze de huid vol, zeg ze dat ze dom zijn, dat zijn ze. Houd dat vol, tot ze gaan nadenken. Die zachte aanpak werkt niet.

De tegenpartij is het kwaad. Is de regering van Trump, de ploeg van Rutte, de regering van Conte in Italië. Wat is het een zegen te wonen in het land van Pedro Sanchez waar een conservatieve stad als Valencia de haven opent voor een rondzwervende boot vluchtelingen. 

En weer wordt ik woest op cynische commentaren op Spanje in Nederlandse kranten, op nazis die zich keren tegen de komst van vluchtelingen. Om met Robert de Niro te eindigen: Fuck you. Dat volstaat. 

donderdag 14 juni 2018

Oh, nationalisten pas een beetje op

Je kunt er zo’n beetje de klok op gelijk zetten. Ergens op de wereld roepen mensen om zelfbestuur van piepkleine regio’s en ergens in Friesland wordt licht jaloers gekeken naar zo’n regio. Kom daar maar eens om in deze labbekakkerige provincie, zo klinkt het.

Het afgelopen weekend maakten Baskische nationalisten zich weer eens op voor een demonstratie. Het moest een 200 kilometer lange rij van mensen worden door Baskenland. Ze willen ook een referendum over zelfstandigheid. Buiten de regio was er in Spanje amper aandacht voor.

Vreemd genoeg wel een redelijk lang artikel in de Leeuwarder Courant. Daar sprong een aantal Friezen meteen op in. Ja, mooi is dat wanneer mensen opkomen voor zelfbestuur. Waar het toe leidt, is niet kennelijk zo interessant.

Nu zou je bij Baskenland toch een beetje voorzichtig moeten zijn. Onlangs verscheen ook in Nederland het epos ‘Vaderland’ van de Baskische schrijver Fernando Amburu, een tot nadenken stemmend boek over de gewapende strijd van de terreurgroep ETA en hoe zulks in de regio een neerdrukkende en verscheurende werking heeft gehad en heeft.

Of mag je dat van deze Friezen niet zeggen, terreurgroep ETA. Waren het geen vrijheidstrijders met het hart op de goede plaats net als sommige echte Friezen, al is het wat uit de hand gelopen? Nou nee, dat mag je niet na honderden zinloze doden.

Je zou die mensen toch eens willen uitnodigen in Spanje om eens echt rond te kijken in de autonome regio’s die streven naar zelfstandigheid. Eigenlijk hebben die regio’s niet zo veel te klagen als het om vrijheid van taal en cultuur gaat. En toch is er die drang naar zelfstandigheid.

Wat ik in alle discussies erover opmerk is natuurlijk ook de liefde voor die eigen taal en cultuur, maar vooral een bloedhekel aan de Spaanse regering. De corruptie van vooral de rechtse Partido Popular, die tot voor kort aan de macht was en de overdreven centralistische politiek in Madrid, drijft veel Catalanen en Basken in nationalistische armen.

Een rechterlijke macht die mensen voor relatief lichte vergrijpen jarenlang de cel ingooit en corrupte politici lange tijd vrij uit liet gaan, werkt al evenmin mee aan een liefdevolle houding ten opzichte van Madrid. Catalaanse politici die - weliswaar tegen de grondwet - een referendum organiseerden, maar wel met steun van de bevolking, zitten nog steeds zonder proces in de cel.

Dan heb je toch wel de neiging achter de Catalaanse zaak te gaan staan. Ware het niet, dat er onder de separatistische leiders ook nogal wat enge typen zitten. Nu er een nieuwe regering van socialisten in Madrid zit, hopen velen op een betere verhouding tot Madrid. Maar dat zal nog moeilijk worden met rechters die beslissen over de Catalaanse celmaten.

Toch zou je de Friese en ook de Vlaamse nationalisten tot enige voorzichtigheid willen manen. Kritiekloos steunen van de Spaanse afscheidingsbewegingen sterkt die in het verkeerde idee dat er veel sympathie voor hun zaak is in het buitenland. Het wensdenken van Friese nationalisten doet daarbij ook nog eens lachwekkend aan.

Nu de JongFryskeMienskip zich in extreemrechts vaarwater begeeft met steun voor foute snelwegblokkeerders en het ook nog relatief stil blijft, zou  ik maar uitkijken. Om er maar eens een Godwin in te gooien, toen de Duitsers Nederland binnen vielen, waren er Friese opiniemakers die moeite hadden hun houding tegenover de bezetter te bepalen.

donderdag 7 juni 2018

Opluchting



Van afstand bekeken ziet Nederland er toch steeds gekker uit. Nu weer die discussie over de af te schaffen dividendbelasting Al weer, ja al weer, omdat het maar niet wil dalen in de hoofden van de Nederlanders.

Van het begin af aan was het duidelijk, dit kabinet is een soort belangenbehartiger van het grootbedrijf, vertegenwoordigd door VNO/NCW – ja in dat laatste staat de C voor christelijk - en voor de landbouw de LTO. De gemiddelde burger doet er in zoverre alleen toe, dat hij uiteindelijk electoraal van belang is.

Hoe lang kan zo iets goed gaan, vraagt een mens zich in gemoede af. Bij de start van het kabinet was de premier al in de fout met de opmerking dat er alleen op kwaliteit gezocht was naar bewindslieden. Dat er zo weinig vrouwen waren, tja. En daar sneefde lichtgewicht Halbe Zijlstra al en bleek minister Sigrid Kaag een gedroomde minister van buitenlandse zaken.

Terug naar de dividendbelasting. Keer op keer blijkt dat Mark Rutte dit op instigatie van het grootbedrijf heeft doorgedrukt. De andere coalitiepartijen waren er door overvallen. Nu blijkt ook nog eens dat het onderzoekje waarop de afschaffing gebaseerd zou zijn, betaald is door VNO/NCW en Shell.

Er moet toch een grens zijn, die overschreden kan worden. Hier in Spanje leek de premier Mariano Rajoy ook zo'n duivelskunstenaar, die zelfs in een minderheidskabinet van teflon leek. Deze week bleek het ook een keer fout te kunnen gaan.

Het corruptieonderzoek in de Gűrtelzaak naar de PP van Rajoy leek hem niet te kunnen raken. Tot de rechter sprak en de hoofdschuldigen tientallen jaren cel toedacht en ja, ook de partij een boete oplegde. Voor Pedro Sanchez van de socialistische Psoe een reden een motie van wantrouwen in te dienen.

Eigenlijk leek hij aanvankelijk zelf niet te geloven in het slagen ervan. En toch bleek er maandag een minieme meerderheid voor. En dan zegt de Spaanse grondwet dat de premier weg moet en de indiener van de motie premier wordt. Mooi zo iets. Kan dat in Nederland niet?

Want er lijkt een zucht van verlichting door het land te gaan. Eindelijk is er licht aan het einde van de tunnel. De Catalaanse kwestie is minder onoplosbaar met een premier die de dialoog wel aan wil gaan. En hoezo geen vrouwen met kwaliteit. Bam, een kabinet met elf van de zestien bewindslieden vrouw en wat voor. 

Zou Nederland ook niet zo'n momentum kennen en verdienen, waarop zo langzamerhand velen hopen, waarop Rutte sneeft. Het land zou er met een progressievere regering met een zucht van verlichting uit zijn duister geruzie ontwaken. 

Gewoon een kabinet van een linkse minderheid omdat Esther Ouwehand een slimme motie van wantrouwen heeft ingediend, die er door onoplettendheid van de coalitiegenoten doorheen slipt. 

Esther als premier en uiteindelijk zo'n stemming van nieuw optimisme dat rechts het niet aandurft dit kabinet meteen te laten vallen. Om dan bij nieuwe verkiezingen eindelijk weer eens een redelijke samenstelling van de Kamer te krijgen. Tja, dat is waar Spanje nu op hoopt. En Nederland sukkelt door met een premier, die dat alleen is omdat zijn partij van alle slinkende partijen nog net de grootste is.