Dat geradicaliseerde
moslim-jongeren de Kruistochtvaarders nadoen en afreizen naar een heilige
oorlog stemt tot nadenken. Wat bezielt ze om hun rustig bestaan met smartphone
en dure sportschoenen op te geven en zich in een hopeloze oorlog te storten?
En wat is het verschil
met de jonge Nederlanders die zich voor de Tweede Wereldoorlog aanmelden voor
de Internationale Brigade om mee te vechten aan republikeinse zijde tegen
Franco-rebellen in Spanje? Even afgezien van de smartphone en sportschoenen.
Bevlogenheid, idealisme of misschien ook simpel werkloosheid, gebrek aan kansen
hebben ze wel gemeen.
Waarom moeten we ineens zo
bang zijn voor die jihadisten? Toen de brigadisten terugkeerden werden ze
ontdaan van hun nationaliteit, hoewel ook menigeen kon doorstromen naar de
Prinse Irene Brigade om te helpen Nederland te bevrijden. Dat eerste wordt nu
voorgesteld voor de jihadisten.
Maar dan nog, waarom
moeten we nu zo bang zijn? Natuurlijk oorlog is afschuwelijk en die jongens en
meisjes hebben verschrikkelijke dingen meegemaakt. Waar dat toe kan leiden zien
we bij de soldaten die hebben deelgenomen aan vredesmissies. Voorzichtigheid is
geboden. Maar waarom ineens paniek over jihadisten?
Komt het de AIVD wel goed
uit? Er is natuurlijk flink op de inlichtingendienst bezuinigd. Dat kan onder
deze dreiging op zijn minst terug gedraaid worden. Moeten we afgeleid worden van
de crisis, de openbaringen tijdens de onderzoeken naar de graaipraktijken van woningcorporatiebestuurders
en bankmanagers?
Een complotdenker ben ik
niet, maar argwanend moet je wel zijn als iedereen ineens hetzelfde zegt.
Vooralsnog ben ik niet overtuigd, want niemand komt met concrete aanwijzingen
die het uitroepen van de status van bedreiging van Nederland rechtvaardigen. Zo
lang keer ik me tegen deze paniekzaaierij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten