Een echte racist

Ooit een zelf verklaarde racist ontmoet? Nee, in Nederland vind je die niet. Hier is niemand racist, althans niet zodanig dat hij of zij het zelf zegt.

Jaren geleden ontmoette ik in Florida een echte racist. Althans iemand die zei; I’m proud to be racist. Een verachtelijk sujet, zouden we hier meteen roepen. Wij logeerden evenwel via een woningruil in zijn verblijf bij de met palmen omringde pool.

Na eerder al een naar gevoel te hebben gehad over het wapenvertoon en de opmerkingen over onze roekeloosheid was dit bijna de druppel en hadden we onze koffers gepakt. Maar de mensen waren verder zo hartelijk, dat we dit nog even uitstelden en eigenlijk vond ik het ook wel komisch.

Zelden heb ik mensen meegemaakt, die zo bang waren. Dat wij onderweg 's nachts in een supermarkt gevraagd hadden welke route we moesten volgen, was bijkans suïcidaal. Dat ik langs de weg - alligator alley - een sanitaire stop had gemaakt, was levensgevaarlijk: Weten jullie dan niet dat hier alligators zitten?

De man verplaatste zichzelf in zo’n immense pick-up met dubbel achterwielen. Nu was hij van oorsprong een Canadees, iets waar hij niet bepaald trots op was. Toch was een oude schoolvriend bij hem op visite en die spotte toen onze Jack in zijn pick-up stapte: ‘Such a big man, in such a big truck, with such a big gun in the trunk and so afraid’.

Eenmaal een beetje vertrouwd met elkaar raakten we veelvuldig in discussie over racisme, wapenbezit en andere politieke zaken. Toen hij merkte dat we aan hem gewaagd waren, bleek hij ons te waarderen. Weliswaar als ‘leftwing agitator’, maar daar kon hij als ‘rightwing agitator’  wel tegen.

In de jaren erna hebben we elkaar nog enige keren ontmoet, zelfs hier in Nederland waarvoor hij even een ommetje had gemaakt van Berlijn via Leeuwarden naar Brussel. Ook in Canada waar we plots een heel andere Jack leerden kennen. Ontspannen, wars van politiek, geen gezeur over zwarten of immigranten en zonder wapens.

Zijn kinderen dreven de spot met zijn racisme. Hadden ze niet gewoon zwarte kennissen? En werden mensen weliswaar ingedeeld in raciale categorieën, maar wel in hun waarde gelaten. Alleen in algemene termen liet hij zich stuitend uit over anders gekleurden. Maar als je hem weerwoord gaf, moest hij wel om zichzelf lachen.

Jack is al enige jaren dood en toch kan ik niet anders dan geamuseerd aan hem terug denken. Eigenlijk was hij tamelijk verlicht voor een republikein. Had een hekel aan kerken. Hem zag ik honderd keer liever dan de lieden die hier de ergste taal uitslaan over allochtonen, maar oh helemaal niet racistisch zijn. Ik weet natuurlijk niet wat dit over mij zegt. Er bekruipt me nu enige twijfel