Ach, die treurige media

Goh, dat is griezelen van de Russische media. Een prachtvoorbeeld van hoe een bevolking op het verkeerde been wordt gezet en rijp wordt gemaakt voor wat dan ook. Dat gebeurt hier niet?

Tot mijn lichte schaamte moet ik bekennen, dat ik nog al eens tijd zit te verdoen voor onze treurbuis. En verbazing is mijn lot. Natuurlijk, louter de publieke zenders bekijken en zo nu een mooie film op de commerciële tegenhangers, ach dan valt het hier nog wel een beetje mee.

Al valt er het nodige te zeggen over de partijdigheid in bijvoorbeeld het Isarëlisch-Palestijnse conflict. Maar vergeleken bij wat we nu horen over de Russische media is het heilig. Maar dan vergeten we de ongelooflijke hoeveelheid onzinnige programma’s die over de mensen wordt uitgestort.

Een avondje kijken naar de commerciële zenders en een stroom van programma’s komt voorbij, die je aan het gezonde verstand van de makers doet twijfelen. Zijn die zendercoördinatoren daar gek geworden? Ik betwijfel het.

Er kijken mensen naar Hotter than my daugther, naar Amerikaanse rommel over te dikke gezinnen en dat dunnetjes overgedaan in Nederlandse families. Naar elkaar naar het leven staande aspirant-modellen. Je zou de mensen de kost moeten geven, die naar het Hart van Nederland kijken in plaats van RTL Nieuws of de NOS. Wat voor beeld hebben die mensen van de wereld?

Ik ben bang een totaal ander dan het ‘weldenkend’ deel van dit land. En nog banger ben ik, dat dit een kleine minderheid is. En de rest zit zich te vergapen aan volstrekt stompzinnige, zo niet kwaadaardige programma’s, die louter voor de kijkcijfers worden uitgezonden op momenten dat mensen elders iets wijzer zouden kunnen worden.

Waar is het mis gegaan? Van het moment dat we allemaal naar een tot drie publieke zenders keken, tot de huidige tientallen flutzenders? Ik herinner mij, dat een collega zo’n dertig jaar geleden het idee opperde om televisieprogramma te gaan maken, omdat er zo’n grote hoeveelheid zendtijd bij zou komen. De omroepen zouden zitten te wachten op goede programma’s.

Het was jeugdig optimisme. Daar zaten die omroepen helemaal niet op te wachten. Vullen die avonden met gemakkelijk verteerbare rommel. En waar ooit nog lessen werden gegeven in het basis- en middelbaar onderwijs over doorgronden van de bedoelingen van programma’s hoor ik hier niets meer van.

Zo zitten we nu met een bevolking die zich vergaapt aan treurige mensen elders en geen idee meer heeft wat er verder omgaat in de wereld. En dan wij maar verbaasd zijn over hun keuzes. De wereld is geen gezellige plaats om te leven, maar je kunt mensen nog wel uitzicht bieden op de troost die goede programma’s kunnen bieden.

Het heeft iets crimineels ze hiervan af te leiden met al die miserabele waardeloze rommel. Ja, er is iets heel erg mis gegaan en de rekening krijgen we nog wel.