Leeuwarden heeft iets met
lawaai. Het schuurt een beetje met de ambities van de stad als culturele
hoofdstad 2018 te midden van een provincie die prat gaat op rust en ruimte.
Nu zelfs de Leeuwarder
Courant zich in een mooi hoofdartikel van Sybe van der Meulen tegen de overlast
van het Psy-fi festival keert wordt het wellicht tijd om eens achter de oren te
krabben. Een stad die aantrekkelijk wil zijn voor de ‘creatieven’ zou toch ook
eens moeten kijken wat wel en niet kan en zeker waar.
De Groene Ster leent zich
natuurlijk uitstekend voor festivals, maar vijf dagen lang dagen en nacht
continu dreunende muziek is wellicht wat te veel van het goede. Leuk natuurlijk
weer vijftienduizend bezoekers aan de stad, maar voor de inwoners en omwonenden
toch minder geschikt.
Zoveel moeite kan het
toch niet zijn de geluidssterkte aan maxima te verbinden. Aan elke versterker
zit een knop. Gebruik die nu eens. Hou de nachten vrij van lawaai. En dan
hebben we het alleen nog maar over festivals aan de rand van de stad.
In de stad zelf schuurt
het ook. Kosten noch moeite zijn gespaard om van het Zaailand eindelijk een
pracht van een plein te maken met het Fries Museum als stralend middelpunt.
Natuurlijk moet zo’n plein leven. Daarvoor willen mensen ook wel een prijzig
appartement aan de rand kopen.
Pas dan de activiteiten
een beetje aan. Belangstellenden voor deze moeizaam verkopende appartementen
zullen behoorlijk geschrokken zijn van de herrie van de kermis. Een activiteit
die daar maar moeilijk in te passen is. Er wonen hier mensen potdorie.
Natuurlijk veel
activiteiten geven enige overlast. Daar moet je niet te veel over klagen.
Hiervoor woon je in de binnenstad. Maar het moet passen bij de culturele
ambities van de stad en niet alleen voor een bepaalde groep uit angst voor
elitair versleten te worden.
Helaas zijn er veel
mensen die pas genieten als er veel lawaai is. En zich verongelijkt voelen als
dit aan banden gelegd wordt. Sommige jongeren vinden bijvoorbeeld een
elektrische scooter maar niets, omdat ze geen lekker lawaai produceren. Ik snap
dat wel, maar toch gaat het niet goed samen met een leefbare stad.
De gemeentelijke overheid
heeft natuurlijk ook boter op het hoofd op dit gebied met haar trots op de
vliegbasis. Dagelijks mogen bewoners van fraaie nieuwbouwwijken in het westen
van de stad de deken van straaljagerherrie ondergaan. Terwijl elk gewoon
bedrijf aan de strengste geluidsnormen moet voldoen.
Het is ingewikkeld om het
iedereen naar de zin te maken. Een stille stad is geen levende stad. Maar een
beetje draaien aan de geluidsknoppen maakt het voor iedereen wat draaglijker.
Er is geen godgegeven recht op lawaai maken in een bewoonde omgeving. Het wordt
tijd dat Leeuwarden een geluidbeleid gaat opstellen. Dan weet ieder waar hij
aan toe is.
Wie dan niet aan de
normen wil voldoen zoekt het maar elders. Het gaat niet aan rekensommetjes te
maken van de soort 150 klagers wegstrepen tegen 15000 bezoekers. De
leefbaarheid van de stad moet voorop staan. En iedere medicus kan de gemeente
wel vertellen dat lawaai een killer is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten