dinsdag 16 september 2014

De dag van de bananenmonarchie


Leuk, de belangrijkste dag voor politiek Nederland en kinderlijke landgenoten die vasthouden aan gedateerde tradities. Het blijft verbazingwekkend die ademloze bewondering voor het koningshuis en even zogoed de aandacht voor hoedjes der volksvertegenwoordigers.

Vroeger in de tijd dat je min of meer met tegenzin nog thuis woonde, was de ergernis groot als de familie rond de buis zat voor de rondrit der gouden koets. Je holde het huis uit of pestte iedereen door boven knalhard muziek te draaien die zeker niet paste bij het hoogdravend gedoe daar in Den Haag.

Eerlijk is eerlijk, in die tijd ben ik een beetje blijven steken. Dat het niet past bij een volwassen democratisch welvarend land is nog de aardigste kritiek. Dat het ook nog eens in het teken staat van de grote plannen die de regering voor ons in petto heeft en waarvan wij allang alles weten, is zo mogelijk echt triest.

Als nu iedereen dat gedoe voor kennisgeving aannam, was het nog tot daar aan toe. Dan was het inderdaad niet meer dan een stukje folklore, waar Friesland trots kan zijn op de paarden voor de koets en de rest van Nederland zich mag vergapen aan zulke boeiende dingen als touw in de rails van de tram om de koets niet vast te laten lopen.

Helaas nemen veel media de zaak dodelijk serieus. En doen politici of het allemaal groot nieuws is. ‘s Avonds kunnen we dan nog even bespreken of de intonatie van de koning wel net zo goed was als die van zijn moeder en doen we even net of hij het zelf heeft bedacht.

In talkshows mogen politici opdraven om nog eens te vertellen wat ze vinden van de kabinetsplannen, hetgeen we overigens ook al wisten. Vanmorgen mochten in de geschreven media hofeconomen nog even vertellen dat Rutte het toch maar heel goed heeft gedaan en in een klein hoekje mag ook nog een criticus zijn zegje doen. Waarop er ook nog even hypocriet gedaan wordt of economen maar wat aan kletsen.

Als het niet zo in en in treurig was zou je hard in lachen uitbarsten. Maar het is wel diep treurig dit akelige toneelspel. Want ondertussen worden wel oudbakken plannen opgediend die sommige mensen ernstig raken, wordt er geen rekenschap afgelegd voor wanbeleid waardoor we langer dan nodig in een ongekende crisis zitten.


Het is zo’n dag dat je heel voorzichtig aan Hansje Brinker wilt vragen toch maar even de vinger uit de dijk te halen. Om maar zeker te zijn dat we het geraaskal van Geert Wilders niet hoeven te horen en de op de borstklopperij van dit kabinet niet hoeven te zien. Om voorgoed verlost te zijn van de kinderlijkheid van deze bananenmonarchie.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten