Monstertrucks en ander vertier

Grappig dat er nu voor veel mensen een heel nieuwe wereld open gaat. De wereld van de monstertrucks en ander luidruchtig vertier voor het volk. Een mooier voorbeeld van de kloof tussen volk en overheid is amper denkbaar.

Na de gebeurtenissen in Haaksbergen is de grote vraag in veel kranten hoe het zo ver heeft kunnen komen. Wat voor ruimte moet zo’n voertuig hebben? Wat zijn de eisen aan de chauffeur? Het zijn vragen van mensen die zich als beleidsbepaler nooit hebben bemoeid met dit soort festijnen.

Trekkertrek, autocross en monstertrucks zijn alle loten van dezelfde stam. Vooral populair op het platteland waar stomende dieselwalmen en motorgeronk nog tot de geneugten van het leven worden gerekend. Vooral omdat mensen er niet de hele dag in hoeven te verkeren, zoals de geplaagde stedelingen.

Ach, brood en spelen voor het volk. Dus als er weer een vergunning voor een herrie-evenement wordt aangevraagd, is er op het gemeentehuis amper iemand die hier verder bij nadenkt. Al zo vaak gedaan en nooit problemen, dus nu ook maar.

Trekkertrek is minder riskant, omdat er al een lange baan is waarover getrokken moet worden en mits er geen kabel breekt snelheid niet aan de orde is. Monstertruck is komen overwaaien uit de Verenigde Staten, waar het alleen in grote stadions plaats vindt en flink afgeschermd.

Hoe gaat zo iets? Een organisatie vraagt het aan en een ambtenaar zet zijn handtekening, amper wetend wat het inhoudt. Het is iets voor de liefhebbers. De rest weet niet eens dat het bestaat behalve in een enkele tv-reclame. De stedelingen, zeker het hoger opgeleide deel ervan zou zich – als men er al van wist – er verre van houden.

Net zo goed als mensen uit de stad die klagen over festivals geen idee hebben van wat het betekent in een dorp te wonen met een activiteitencommissie die werk maakt van zijn opdracht. Veel feesttenten waaruit de decibellen de omgeving teisteren tot diep in de nacht.

Niemand durft er iets van te zeggen, want dan ligt je eruit in zo’n gemeenschap. Dus logeert een aantal dorpelingen tijdens de herrie noodgedwongen elders. Zo goed geregeld als in de stad is het op het platteland niet. Bij de stichting Geluidhinder hebben ze er ooit eens de noodklok over geluid.

Maar ach, het interesseert de beleidsbepalende stedeling niet. Hoe riskant zulks is, is zondag maar weer eens gebleken. En het zal nog vaker gebeuren waar nieuwe riskant vermaak zich niet mag verheugen in de belangstelling van de hoger opgeleiden. Laat het volk zijn pleziertjes is de gedachte zo’n beetje, als wij er maar geen last van hebben. Helaas komt dat moment altijd een keer. En dan komt een enorm batterij van juridische mankracht van stal om het aan banden te leggen.

Helaas is het ook nog een keer zo, dat Nederland zich onmiddellijk wentelt in de schuldvraag om maar niet de indruk te wekken ongeïnteresseerd te zijn. Dus daar gaat het de komende dagen over. Burgemeesters en ambtenaren proberen hun handen in onschuld te wassen en stuntelen voor de buis. Ach, begeef je als overheid iets meer onder de mensen en weet wat er leeft. Dan heb je dit probleem veel minder.