Wennen aan warmte

Na zoveel weken van bijkans subtropische temperaturen, waarbij het leven zich meer en meer buiten begint af te spelen word ik bevangen door hetzelfde gevoel dat zuidelijke landen bij mij oproepen. Het zalig nietsdoen afgewisseld met amper meer nuttige activiteiten.

Als ik zo eens de sociale media langs ga bemerk ik dat er nogal veel mensen zijn, die net ook het verre reizen even hebben gelaten voor wat het is en thuis de warmte ondergaan. In de nabije omgeving zie ik een buurman die aan zijn huis een prieeltje heeft gebouwd om van buiten zijn te genieten ook als het regent en waar de warmte nog wat langer blijft hangen.

Op het nabije water hoor ik zo nu en dan het snorrende geluid van een waterscooter en veel meer nog de sonore geluiden van passerende pleziervaarders. Slechts een enkele keer komt er een vrachtschip voorbij, dat ons herinnert aan het feit dat we in een werkzaam land wonen waar nietsdoen geen aanbeveling verdiend.

Wat dat betreft hoop ik op nog vele van deze zomers en liefst achtereen, slechts afgewisseld door zachte winters waarin het land zich enigszins kan herstellen van de droogte. Zoals dat het geval is in genoemde landen waar het in de wintermaanden groen kleurt en in de lente zelfs kleurrijk wordt om dan in de zomer langzaam van een droog geel naar bruin te verworden.

Zelfs de saaie raaigrasvelden die ons omringen beginnen van kleur te verschieten, dit tot verdriet van de eigenaren die de zon meer beginnen te haten dan de ganzen die zich aan hun eiwitrijk gewas te goed plegen te doen in de zomermaanden. Niets valt er te maaien nadat het vee zich te goed heeft gedaan. Maar goed het gras is al eerder gemaaid en opgeslagen voor de wintermaanden.

Het is allemaal ongewoon voor dit nijvere land. Vaag herinner ik mij zulke zomers waarin langzaam de hitte bezit nam van de mensen nadat het eerst tot overlast aanleiding gaf. Maar we zijn nu een keer ooit uitgebarbecued en de eeuwige muziek in de buitenlucht begint langzaam te verdwijnen om plaats te maken voor aangenamer geluiden.

Kortom laat de weergoden voor een keer medelijden met ons hebben. En de lagere temperaturen gepaard met veel nattigheid nog enige tijd achter de zo nu en dan opduikende wolken vast te houden. We hebben het verdiend na alle ellende waaraan we bloot gesteld zijn van neerstortende vliegtuigen, demonstraties tot een vrije Volkert van der G. toe.

Ergens vrees ik de komende herfst waarin het geblaat weer volop zal klinken en de dagelijkse beslommeringen weer anders zullen zijn dan het zalig ontvluchten van al te felle zon. Wanneer politici weer terug keren van hun lange reces en een ieder weer aan het slavenbestaan van het geld verdienen moet beginnen. Misschien zal dan de drang tot verkassen weer groter worden. Nu voorlopig nog maar even niet.