Een nieuw statussymbool

De auto heeft afgedaan als statussymbool, zo mochten we onlangs lezen. De hoop dat er geen statussymbool voor in de plaats zou komen, werd te niet gedaan. Voeding is het nu.

Niets tegen op voeding hoor, maar als statussymbool? Getver. Het zat er natuurlijk aan te komen. Jarenlang worden we op televisie al bestookt met kookprogramma’s. Op de een of andere manier heb ik dat altijd iets van schokkende geestelijke armoede gevonden. Gastronomen zullen dit vanzelfsprekend te vuur en te zwaard bestrijden.

Zij zien er een cultuurgoed in. Het zal wel, denk ik dan. Zeker, ik hou van lekker eten, hoewel er ook tijden geweest zijn dat ik verlangend uitzag naar een tijd waarin al wat het lichaam nodig heeft verpakt zit in een pil. Maar goed, eten heeft ook een sociale functie, dus die pil is vooralsnog niet zo’n goed idee.

Terug naar de voeding als statussymbool. Die auto kon ik begrijpen. Sommige modellen zijn van een ongekende schoonheid. Alles waar de auto voor staat komt daarin tot uiting. Dat de voorkeur van de meeste mensen uitgaat naar betaalbare nogal saaie vervoermiddelen is begrijpelijk, maar doet toch wat twijfelen aan de kwalificatie symbool van status.

Maar goed, aan de auto kan je mensen toch een beetje herkennen. Dat jongeren door de lasten van zo’n vehikel, zeker in de stad, een beetje afzien van het gemotoriseerd verkeer vind ik heel terecht. Zelf had ik erin voorgaande jaren ook meer mee dan nu. Sowieso heb ik niet veel op met uiterlijk vertoon ter verhoging van de status.

Bij voeding lijkt dit me ook een beetje moeilijk. Tenslotte kijkt de hele goegemeente niet dagelijks naar je tafel. In zuidelijke landen plegen mensen zich in grote gezelschappen ter tafel te begeven om onder andere uren aaneen de kwaliteit van het gebodene te bediscussiëren. Afgezien van het taalprobleem voel ik me hier toch altijd een beetje ontheemd bij.

Het zal de calvinistische achtergrond wel zijn. Maar dat mensen dagelijks naar kookprogramma’s kijken kan ik me moeilijk voorstellen. Ja, dat zelfs een heel tv-kanaal in het overstelpende tv-aanbod is gewijd aan koken, ik weet het niet.

Je kan je zo een avond voorstellen waar mensen eerst gezellig naar een kookwedstrijd – ja, competitie hoort erbij – kijken en daarna hopelijk nog wat opsteken van het nieuws. Het lijkt me wel een beetje pijnlijk. Al die ellende die voorbij komt en die veelal te maken heeft met een tekort aan voedsel past zo slecht bij een kookwedstrijd.

Wat mij beangstigt is misschien wel de idee dat mensen niet langer tevreden zijn met een gewone gezonde maaltijd. Een maaltijd die tevens dient om een beetje eenheid in de huishouding te brengen waar door het niet te stuiten ploeteren om maar meer te kunnen kopen steeds meer de klad in komt. En waar pa of ma ook nog eens gedwongen zijn om veel nuttiger te besteden tijd in de keuken door te brengen.

Met een auto is dat veel gemakkelijker. Je kunt je een dure auto veroorloven of niet. Anders koop je een tweedehandsje als je toch in een luxe bolide wilt rijden. Maar het blijft een alledaags gebruiksvoorwerp dat met een beetje geluk in de garage verborgen staat. De verschillen in prijs voor mooi, mooier, mooist zijn ook dusdanig dat je er verder niet te veel woorden aan hoeft vuil te maken. Maar voeding?