Meeuwen en ander gespuis

Nederland is in wezen nog ten diepste een agrarisch land. En een kenmerk van zo’n land is de bestrijding van natuurverschijnselen. Onkruid, wilde dieren, grondgedierte het zijn allemaal de vijanden van de landbouwer.

Decennia kon agrarisch Nederland in de politiek steunen op de meest boervriendelijke partij het CDA. In de strijd tegen de natuur was deze partij een trouwe bondgenoot. Sinds Nederland – hoe tegenstrijdig ook – een apart landbouwministerie afschafte kunnen agrariërs evenwel niet meer blindelings op hun partij vertrouwen.

Want die partij leverde per definitie de landbouwminister en sinds het niet meer vanzelfsprekend is dat het CDA deelneemt aan de regering, moet de natuurbestrijding van andere partijen komen. Dat nu is heel vervelend voor de natuur want binnen het CDA was ook nog een relatief sterke stroming, die wel wat met rentenierschap had en dus ook wel een beetje oog had voor de waarde van de natuur.

Vroeger, heel vroeger hadden liberalen dit ook. Nu telt daar alleen maar het electoraal gewin en aangezien natuur niet zo heel erg hoog aangeschreven staat in een agrarisch land verdween de natuurbescherming uit het gedachtegoed van de VVD. Stadspartijen als PvdA, D66, SP, PVV en GroenLinks snappen weinig van natuur in een cultuurlandschap en zijn daarom niet zulke betrouwbare natuurbeschermers.

Zo kan het dat langzaam meer beschermde dieren die lastig zijn voor landbouw of per definitie lastig hun wettelijke bescherming moeten ontberen. Boeren zijn ondernemers en die mag je als liberaal geen strobreed in de weg leggen. Burgers moet je te vriend houden en die hebben ook nogal snel last van natuurlijke verschijnselen.

Zo bekeken moet je niet verbaasd zijn over het VVD-voornemen de meeuw zijn beschermde status te ontnemen. Dat het een van de mooiste vogels van Nederland is, mooier dan de veelgeprezen weidevogels en bovendien symbolisch verbonden aan een kustland doet er weinig toe.

Een beetje cultuur minnende partij zou hierom alleen al niet de status van de meeuw durven te komen. Helaas is ook cultuur iets wat amper meer in de beginselen der liberalen voorkomt. Er is amper electoraal gewin mee te behalen en ach, die kunstenaars zijn meestal nogal links georiënteerde uitkeringstrekkers. Daar heeft de gemiddelde kleinburger weinig mee op.

Die laatste ziet in de meeuw slechts een krijsend, op blinkende auto’s schijtend en helaas vliegend ongedierte dat hem de patatjes uit het bakje jat. Dat heeft de VVD uitstekend begrepen. Aan het gas met die vogels. Alleen weidevogels waarvan niemand last heeft en waarvan er toch al weinig meer zijn behoeven bescherming. De rest is letterlijk vogelvrij.

Het helpt natuurlijk ook niet mee dat de grootste electorale concurrent van de VVD, de PVV, de meeuw als symbool in het logo heeft. Dat maakt het nog gemakkelijker de oorlog aan het beest te verklaren. Helaas reageren andere partijen slechts wat lacherig op het VVD-voornemen en dat maakt het maar al te goed mogelijk dat ze de meeuw als wisselgeld gebruiken voor hun wensen.

Nee, voor echte vrienden kan de meeuw alleen nog terecht bij de PvdD.  Toch al een van de laatste principiële partijen in het politieke speelveld. En denk erom het gaat niet alleen om de meeuw. Elk dier dat economisch schade toebrengt aan de BV Agrarisch Nederland staat op het verlanglijstje van de vergassers.