Nostalgie

Het moet een feest van herkenning zijn geweest, de opening van de foto-expositie 'Leeuwarden in de seventies' van wijlen oud-collega Paul Janssen deze week. Het Historische Centrum Leeuwarden liep over van het nostalgisch sentiment, als we directeur Geart de Vries mogen geloven en waarom zouden we dat niet.

Een dag later hebben wij ons vervoegd in het HCL om toch maar eens te kijken, wat al die mensen van mijn leeftijd herkennen. Tenslotte ben ik ook opgegroeid in dit Leeuwarden en staan mij die jaren ook nog wel enigszins bij.

De foto's van Paul zijn zonder meer sprekend en je herkent veel van het oude Leeuwarden. Vooral de stadsbeelden herinner ik mij. De oude veemarkt waar ik ooit rijexamen heb gedaan. Toen nog parkeerplaats en – ook nog meegemaakt – hiervoor veemarkt.

Een veemarkt waaraan Leeuwarden ook zijn rosse buurt aan te danken heeft. Grappig, alle steden met een flinke veemarkt hebben zo'n buurt of hebben zo'n buurt gehad. Ja, Sneek ook, al rest daar slechts een enkel bordeel.

Verder valt op dat ook in die zeventiger jaren de auto al een probleem voor de binnenstad vormde. Maar zoete jeugdherinneringen bij de afbeeldingen van de 'roerige' periode van de stad, nee, die zijn er niet. Dat is een beetje aan mij voorbij gegaan.

Was ik net te jong? Niet boos genoeg om te roepen dat Johnson moordenaar was? Vaag herinner ik me een opstootje bij het beeld Mercurius op het toen nog dodelijk saaie Zaailand. Ik stond er een beetje bij. Aan de kant en niet op mijn gemak.

's Avonds in de kroeg hoorde ik er enthousiaste verhalen over. Mijn latere collega Sikke Doele – ook al wijlen – was toen een gevierd journalist in de kroeg die wij frequenteerden. Hij was er niet bij geweest, Sikke was meer van de grote demonstraties.

Het was Geart de Vries wel opgevallen, dat de aanwezigen bij de opening bijna zonder uitzondering weinig relativeringsvermogen tentoonspreidden. Het werd zonder uitzondering als een belangrijke periode gezien in de Friese hoofdstad. Bij nader inzien dus maar goed, dat ik er niet bij was met sfeer bedervende opmerkingen.

Het was natuurlijk helemaal niet zo'n belangrijke periode. Achteraf is dat gemakkelijker vast te stellen, dan wanneer je er middenin staat. Dat er nogal wat oud-journalisten van de Leeuwarder bij waren, die zich ook laafden aan de nostalgie verbaasde mij.

Akkoord, ik trad pas een paar jaar later in dienst van de LC. Daardoor hoorde ik er niet helemaal bij. Eerlijk gezegd vond ik het een beetje lachwekkend allemaal. Ook toen had ik al moeite dit soort emoties serieus te nemen. Mijn plaats was aan de zijlijn en te aanschouwen. Deelnemen wilde er niet in.

Was het de toen wat overvloedige alcoholinname, die voor een gezond relativeringsvermogen zorgde, zoals we met gelijkgestemden vaststelden? Ik mag het graag geloven en haal liever herinneringen op aan beschonken avonden. Bezopen onder de kerktoren van Stiens zitten, terwijl de wind op die toren gierde en wij wachtten op een collega die iets vaags met een amateurtoneelgroepje moest doen.

Dat herinner ik me wel en kan ik zo uitbeelden. Daar heb ik geen foto's bij nodig. Hooguit moet ik nu misschien vaststellen, dat ik er niet bij hoorde en wellicht nooit bij heb gehoord. Treurig, mwah, nee. Iets gemist? Achteraf gezien niet. En dat stemt dan wel weer een beetje treurig.