Twee woorden ontbreken in de verkiezingsretoriek tot nu toe: Klimaat en Groningen. Wat overheerst is de onzin over identiteit. Hoe gevaarlijk dit is, zal de komende tijd wel blijken. Je kunt de olifant in de kamer niet blijven negeren.
Met moeite en de nodige hulp van een luidruchtige Freek de Jonge is een indringende reportage over de Groningse misere naar voren gehaald om dit alsnog onderwerp van de verkiezingen te maken. Op zich al een schandaal dat de lijsttrekkers dit zelf niet hebben opgevoerd.
Hoe lang duurt het voor de bom in het Noorden ploft? Hoe lang kun je mensen negeren, die de afgelopen decennia zijn vernederd, geschoffeerd en tot het uiterste gekwetst? Die wanhopig vast zitten in een ellende waar de rest van het land alleen maar heeft geprofiteerd.
Groningen wacht ogenschijnlijk stil op de grote knal door de voortgaande gaswinning. Maar onderwijl groeit het verzet. En de Groningse volksaard van bijkans onbegrensde incasseringsvermogen kan ieder moment omkeren in een opstand, waar de door Geert Wilders vermeende revolte van genegeerde PVV-stemmers wel heel bleek bij zal afsteken.
Maar de lijsttrekkers zwijgen. Net zoals ze zwijgen over de rampspoed die ons allemaal bedreigt met een klimaatopwarming, die andere bedreigingen van het gezapig voortkabbelend Nederland tot kleine rimpelingen in de vijver zal doen verworden. Hoe lang kun je de bevolking nog voor de gek houden?
Je kunt het natuurlijk proberen. Je kunt doorgaan met hameren op het versleten aambeeld van de identiteit. Alleen maar om de racisten van de PVV de pas af te snijden door deze beweging van volstrekte idioten min of meer na te apen. En mee te gaan in de onzin van identiteit.
Na de verkiezingen zullen we ontdekken dat er niets is veranderd. Als vanouds zal Nederland een rechtse meerderheid hebben, die ons weer een rad voor de ogen zal draaien. Ach, ze zullen de PVV wel buiten de regering weten te houden. Een revolte zal het gemekker over het negeren van de stemmers op die onzinpartij niet veroorzaken.
Ongetwijfeld was in het Carre-debat vooral dankzij Marianne Thieme nog iets van aandacht voor klimaat, milieu, maar Groningen was er niet bij. De enige partij die wars is van de allesoverheersende neoliberalistische denkwijze, de Partij voor de Dieren mocht door toeval (Wilders wilde niet) meedoen. Maar dat weten de andere lijsttrekkers wel met gemoedelijk toegeven dood te slaan.
Het is allemaal van een diepe ellende. De enige hoop die er nog is, is een herstel van links. Hoe onwaarschijnlijk dit ook is. Maar veel zal het niet veranderen. De lobby van het exportverslaafde bedrijfsleven en de financiële sector zal elke poging iets te veranderen te niet doen.
Dan durft de Volkskrant het aan jongeren als rechts te afficheren. Als ze al gaan stemmen tenminste. Flinterdun is de bewijsvoering. In Spanje heeft ooit de toen nog bestaande krant Publico gepoogd uit te vinden waar de Spaanse jeugd nu eigenlijk voor staat.
Want ook daar bestond het idee dat die verwende jonkies voor rechts zouden kiezen. Publico vroeg ze niet naar de partij waarop ze wilden stemmen. In plaats hiervan onderzochten ze de leefwereld van de millennials. Wat beweegt die generatie, wat willen ze, wat baart hen zorgen?
Daar kwam een heel ander beeld uit. Plots was er een generatie die zich wel degelijk zorgen maakt over het klimaat, het uit de klauwen gelopen kapitalisme en de bezuinigingsdrift van de Europese Unie. Publico zette dit af tegen de programma’s van de politieke partijen en kwam tot de conclusie dat de jongeren eigenlijk vrij links waren.
Dit zou je ook in Nederland kunnen doen en niet een beetje lui de politieke voorkeur als een peiling te zien. Maar goed, dat zit er de komende verkiezing niet meer in. Want we leuteren door over identiteit. We moeten begrip hebben voor de malloten, die hun oor laten hangen naar de PVV. Mogen we hiervoor bedanken?
Zullen we deze laatste weken eindelijk serieus politiek bedrijven met de blik op de toekomst gericht? Niet vallen voor leuke koppies en opgestroopte hemdsmouwen, noch voor onzin van islamiseringsdreiging. Laten we eens normaal doen en de problemen die echt bestaan serieus nemen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten