Is de auto echt op zijn terugweg? Een oud-collega heeft de zijne vaarwel gezegd en schrijft er veelvuldig over, over het leven zonder auto dus. Wat de obstakels zijn, wat anderen ervan vinden en het gemis of het niet-gemis natuurlijk. Eerlijk gezegd vind ik het een beetje een dingetje voor grote steden. Zo heb ik aan eigen kinderen gezien, dat ze de auto feitelijk alleen hebben vanwege hun werk, althans daar zit een lease-auto bij inbegrepen.
Voor een nogal afgelegen plattelandsbewoner is het afscheid van de auto een beetje zelfmutilatie. Waarom zou je het jezelf moeilijk maken? Openbaar vervoer is drie kwartier lopen weg, fietsen is een redelijk alternatief naar een groot station, maar er is wel die kale winderige vlakte die dit weer minder leuk maakt.
Jarenlang heb ik gezocht naar het goede alternatief voor de auto. Tenslotte is het een ruimte innemend geval en er zijn veel meer mensen die ’s morgens menen per auto de stad in te moeten. Duur is het ook nog. Een elektrisch ondersteunde fiets was toch een beetje gedoe en hoe iedereen ook zijn best doet het gewoon te vinden is de uitstraling allerminst jeugdig.
Grappig genoeg was de daarop aangeschafte elektrische scooter dat weer niet. Bij redelijke temperaturen is het een ideaal vervoermiddel. Net voldoende actieradius en sneller dan de auto. Bijna zou je zeggen die auto kan wel weg, want behoudens enkele langere ritten wordt hij amper meer gebruikt. Tot het moment dat je valt en je je amper kunt verplaatsen per auto, laat staan op een scooter.
En niet te vergeten het moment dat de temperatuur onder de 10 graden daalt. Dan is de auto toch wel bijzonder aangenaam. Vorige week sprak ik een kennis die ook buiten de stad woont ver van openbaar vervoer. Ze raakt binnenkort haar baan kwijt en is bang voor het behoud van die van haar man. ,,Misschien moet de auto de deur uit’’, sprak ze huiverend van de kou na een lange fietstocht om maar even aan het gevoel te wennen.
Tja, als het een geldkwestie wordt, kan ik me weer veel voorstellen bij het wegdoen van de auto. Het kost nogal wat zo’n stuk blik op wielen en ik heb net te veel gevoel voor status om mij in een goedkoop iets als een Dacia te verplaatsen. Is het dan toch alleen een grote stad aangelegenheid?
Nu ik even van de geneugten van zo’n grote stad mag genieten, begin ik warempel het nut van de auto te betwijfelen. De straat continu vol en om de parkeerplaats niet te verliezen maar thuis blijven. Uiteindelijk besloten het ding maar een eindje verderop te parkeren waar het niets kost, maar wel uit het zicht. Tien minuten lopen, ach het went. En dat uit het zicht is niet zo’n probleem. Een dagelijkse wandeling om de ramen schoon te maken, zodat hij gebruikt lijkt, dat is het wel.
Het is dat we de hond meenemen, anders zou je het openbaar vervoer verkiezen. Wel is er de verwondering over het autobezit van al die stedelingen die toch ook die parkeerproblemen hebben. En het besef dat de auto in de grote stad beter kan verdwijnen. Het leven wordt er aangenamer door. Mijn oud-collega ondervindt veel gedoe zonder auto, maar Leeuwarden is ook geen grote stad. Bovendien is elk klusje op het platteland.
Je voorziet een nieuwe kloof: de provinciaal nog met de auto en de randstedeling minachtend toeziend. Slechts een enkele keer een autootje hurend voor verhuizing of vakantie. En maar lachen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten