De onbedwingbare neiging een lijstje van een jaar op te stellen wordt zo eind december velen te machtig. De beste films, de beste muziek, treurige momenten, vrolijke belevenissen. ach je kunt het zo gek niet bedenken of er is wel een lijstje van. Erger nog zijn de verkiezingen van naar believen in te vullen besten in hun beroep. Voetballers, andere sporters, politici, ach er is altijd wel iemand de beste van een jaar. Althans in de ogen van de ‘deskundigen’.
Nu hoef je doorgaans geen woorden vuil te maken aan dit soort van lijstjes en verkiezingen. Immers het is veelal een kwestie van smaak en daar valt niet over te twisten, over wansmaak evenmin. De beste muziek van 2014? Ik zou het niet weten, ik weet niet wat er allemaal is uitgekomen, hooguit wat ik zelf heb gehoord en dat is niet representatief. Het beste boek? Mwaah, geen een zou ik zeggen.
Die verkiezingen, ja dat is toch een ander verhaal. Bij zo iets onschuldigs als een sporter kun je je doorgaans geen buil vallen. De deskundigen zijn meestal sportbobo’s, journalisten en zo. En als we het helemaal niet eens zijn met hun keuze, dan kun je daar fijn over twitteren in niet mis te verstane taal en wie weet haal je nog een jaarlijstje van foute tweets.
De keuze zegt vooral iets over de deskundigen. En daarover kunnen we dan nog wel eens een boom opzetten. Zo van, wat weet die eikel nu over voetbal, of zo. Kan geen kwaad erover na te denken. Maar echt bloed vloeit er behalve digitaal niet uit. Ernstiger wordt het evenwel als dit soort spelletjes ook gespeeld wordt in serieuzer zaken. Gek genoeg vind ik politiek nog wel serieus genoeg, al zijn sommigen van de beoefenaars er niet altijd serieus te nemen.
En daar is dit jaar iets mee misgegaan, heel erg zelfs. Want Nederland heeft de politicus tot beste uitgeroepen die op een internationaal podium ernstige leugens en schofferingen heeft uitgesproken, erger dan we zo langzamerhand in Nederland wel gewend zijn. Ja onze Frans Timmermans dus, die het presteerde om voor de VN eerzame lijkenruimers in de Oekraïne te bruuskeren en hen uit te maken voor lieden die maar wat oneerbiedig aan rommelden met de lijken die zo maar uit de lucht in hun tuintjes waren getuimeld na het neerschieten van vlucht MH17. Ja, die zelfs aan lijkenpikkerij zouden hebben gedaan.
Tot tranen toe geroerd was hijzelf bijna bij het uitspreken van zijn verwensingen aan het adres van de Oekraïners. Onderwijl konden een beetje oplettende tv-kijkers geen beelden zien van gesjor met kadavers. Wel van mensen die bezig waren de dodenakker op keurige wijze te ontdoen van zijn lugubere last. Plots bleek er een koeltrein te staan met het merendeel van de slachtoffers keurig opgeslagen. Het was eigenlijk helemaal niet verbazingwekkend voor wie de eerdere beelden had gezien. Wanneer Timmermans toen dit bekend werd deemoedig het hoofd had gebogen en de lijkenruimers zijn excuses had aangeboden, dan was er nog iets te zeggen voor zijn uitverkiezing, al was het niet veel. Maar nu is schaamteloos. Ik durf dit niet aan buitenlandse kennissen te vertellen.
Te meer omdat het zoals ik al zei, veel zegt over de deskundigen. En dat zijn in dit geval de mensen die ons dagelijks voorlichten over wat de landelijke politici over u en mij beslissen. Hoe moeten we die nu nog vertrouwen? Je kunt nu heel hard met de wolven meehuilen over een foute verslaggever van het dagblad Trouw, maar ik hoor behalve van een enkele columnist niets over dit schandaal. En dat maakt mij zeker niet optimistisch over de politieke verslaglegging van het komend jaar. Dit is wel ernstig. Dat baart mij nu zorgen zo aan het einde van dit jaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten