Een vakantie met Vigoleis

Op vakantie neemt het denkend deel der natie boeken mee. Althans dat mogen we in deze dagen lezen uit vraaggesprekken met bekende Nederlanders. De keuze is vaak nogal teleurstellend.

Thrillers en nog eens thrillers, of nog erger, vakliteratuur. Het klinkt treurig als mensen eindelijk de tijd krijgen eens een boek te lezen en ze ze zich niet even uit de dagelijkse werkelijkheid willen terug trekken. Thrillers zijn meestal bevestigingen van bestaande denkbeelden. Zelden zijn ze verontrustend of zetten ze ons wereldbeeld op de kop.

Daarom hierbij een tip: Het eiland van het tweede gezicht van Albert Vigoleis Thelen. Bij voorkeur te lezen in Spanje. Het zijn de fabuleuze vertellingen van Vigoleis over zijn belevenissen met zijn geliefde Beatrice op Mallorca in de turbulente jaren 1931 tot 1936.

Onderga dit boek. Het is een wonder van vertelkunst. Het is hilarisch, fantastisch en verontrustend. Een beetje kennis van de geschiedenis helpt wel. Zeker in Spanje was de periode waarin het boek speelt bepalend voor de verdere geschiedenis. Niet voor niets eindigt deze roman in 1936 met het vertrek van Vigoleis en Beatrice uit Mallorca vanwege de gewelddadigheden van Franco-gezinde militanten.

Maar voor het zover is ben je als lezer meegezogen in de fabelachtige wereld van Vigoleis. Een wereld die voor Nederlanders de nodige aanknopingspunten heeft. Thelen is geboren in het grensgebied van Nederland en Duitsland en had kennis aan menig Nederlandse schrijver. In Het eiland komen herhaaldelijk passages voor van correspondentie met hen, meestal over vertalingen in het Duits.

De twee arriveren op het eiland vanwege de aangekondigde dood van de broer van Beatrice, een onvoorstelbaar mooi karakter uit de pen van Thelen. Zijn avonturen en daarmee die van Vigoleis met de lichtekooi Pilar zijn veelal ongemeen grappig en zo heel erg Spaans.

Vigoleis taalgebruik is een ongekend hoogtepunt in de literatuur van de vorige eeuw. Zogeheten Spaanse woorden zijn veelal zelf verzonnen, zoals de pilarriere voor de soms wel heel armoedige spondes van de hoofdpersonen. En dan is dit nog terug te voeren op Pilar. Een woordenboek helpt hier niet.

Dames van lichte zeden spelen een nogal grote rol in Het eiland. Geldzorgen zijn aanleiding tot een verblijf in een bordeel van wel heel bedenkelijk allooi. Ach, hoe mooi moet Mallorca in die tijd geweest zijn als oord waar de rijken der aarde met in hun kielzog nog talrijker gelukszoekers, kunstenaars en vooral bedriegers hun dagen sleten in ledigheid of in het smeden van fantasievolle complotten.

De tijd van voor het massatoerisme. Maar zelfs wie nu nog op Mallorca komt en de plaatsen van het massatoerisme ontvlucht zal veel herkennen van Vigoleis eiland. Waar hij tegen zijn zin reisgids wordt, schrijfhulp van beroemdheden als Robert Graves en nog tal van andere bezigheden om maar aan geld te komen.

Zorg ervoor niet te reizen met genoten die je aandacht vragen, maar laat je alleen meevoeren door Vigoleis en beleef een ongekend avontuur. Ademloos sla je de laatste pagina om. En is de vakantie nog niet voorbij, begin dan gewoon opnieuw. Het zal de vakantie van je leven zijn. Ook als je gewoon thuis blijft, maar het is zoveel aangenamer als je om je heen Spaanse klanken hoort.