Stop de werkdwang

Politici, vooral gestuurd door werkgevers, kunnen het maar niet nalaten ons in te wrijven, dat we te weinig werken. Onzin, er is geen volledige werkgelegenheid. Laat mensen met rust.

Niets is vervelender dan de mensen die je bij een eerste kennismaking vragen wat je zoal doet. Wee degene die antwoordt: Eigenlijk niets. Einde gesprek. En toch zou het heel normaal moeten zijn.

In een maatschappij die zo gelukkig is dat er voldoende welvaart is om bij ontbreken van voldoende werk niet-werkenden een redelijk bestaan te garanderen, zou het geen schande moeten zijn om niet te werken. Wees eerlijk, dankzij die niet-werkenden kunnen anderen werken.

Dat werkenden daar een prijs voor betalen in de vorm van premies, het zij zo. Maar zet de anderen niet in de hoek met een stigma van lui of uitvreter. En dwing ze niet tot veelal onnutte bezigheden om ze toch vooral maar in te wrijven dat ze eigenlijk zouden moeten werken. Het zou een teken van beschaving moeten zijn, dat er mensen zijn die niet zo nodig hoeven en met minder genoegen nemen.

Zeker waar een toekomst gloort waarin er minder werk zal zijn door de immer voortgaande automatisering. Luister niet naar politici en werkgevers die geloven dat we langer en harder moeten werken, omdat ze dat in China ook doen. Dat leidt alleen maar tot een nare maatschappij en het is een mooi excuus sociale verzekeringen te korten.

De verheerlijkers van hard en lang werken leven nog in de vorige eeuw. Maar ze dwingen de niet-werkenden wel om zich te verontschuldigen en er de nadruk op te leggen dat ze toch echt heel nuttig bezig zijn. Dat zou toch helemaal niet hoeven. Leve de nuttelozen. Ze hebben recht op hun ledigheid.

Als we dat nu eens erkennen, dan wordt het misschien mogelijk mensen weer op hun essentie te beoordelen. Dan hoeven mensen niet meer luidkeels kenbaar te maken, dat ze zich nooit vervelen. Onzin, zelfs de massa’s die elke dag ten kantore gaan, vervelen zich vaak de pleuris. Waarmee overigens niet gezegd is, dat verveling zo slecht is. Als je het naar niet bestrijdt. Dat leidt tot veel ellende.

Het ideaal zou moeten zijn rustig na te denken in een schommelstoel voor mijn part. Lees desnoods, schrijf, maak muziek of ga wandelen. Doe alle kennis van de wereld op en doe er niets mee. En leef in ledigheid. Het is zoveel aangenamer. Ideaal wordt het toch nooit.