woensdag 25 januari 2017

De emancipatie van de lelijkheid



Het mag natuurlijk niet. Mensen beoordelen op hun uiterlijk. Maar ja, soms is de verleiding te groot. Wat is dat toch met die hoofden van de rechtspopulisten. Die lelijkheid, die enge uitdrukkingen.

Frits Abrahams heeft er jaren geleden al eens een hele column aan gewijd. Toen ging het alleen om de PVV. Akkoord, Geert Wilders valt nog mee, al is die geblondeerde haardos en tegenwoordig af en toe blauwe lenzen merkwaardig, maar die mannen als Sietse Fritsma, Dion Graus en toen nog Aad de Mos. De boosheid en frustratie straalde er vanaf.

Stel de proef maar eens op de som en google de kamerleden van de diverse partijen op afbeeldingen. Wat lelijkheid en eng geschoren hoofden betreft scoort de PVV het hoogst. Eigenlijk komt geen enkele partij in de buurt. En dan spreken we maar niet van de PVV-aanhang. Kaalhoofdigheid schijnt een voorwaarde te zijn. Ze nemen kennelijk een voorbeeld aan de lijfwachten van de grote baas.

In mindere mate zie je dat ook bij de collega’s in Duitsland van de AfD en weer wat sterker bij het Franse Front National. Met Donald Trump schijnt weer een nieuw dieptepunt te zijn bereikt. Vreemde haardossen zijn ook al weer zo’n typisch verschijnsel, vooral voor de leiders. Hoewel de dames er meestal vrij normaal uitzien.

Zoals gezegd, je mag mensen er niet op beoordelen, maar het is wel raar in een tijdperk waarin alles draait om het beeld. Wie een boodschap heeft, probeert die zo aantrekkelijk mogelijk naar voren te brengen. De jongere sterren aan het firmament, zoals Jesse Klaver, Alexander Pechtold zijn natuurlijk mooie boegbeelden voor hun partij.

De VVD heeft hier al wat minder mee, gezien types als Fred Teeven, maar  Mark Rutte valt nog mee. Ik weet het niet, maar als je zo’n Teeven iets hoort bepleiten, bekruipt me de twijfel. En dan denk je automatisch, hoe is het mogelijk dat in de tijd van beeldverslaving zulke engerds zo hoog komen?

Of is het de lelijke boodschap die lelijke mensen nodig heeft om goed over te komen. En laat ons eerlijk zijn, het is natuurlijk ook niet leuk om lelijk te zijn. De fraaiere schepsels worden alom beter gewaardeerd en komen doorgaans gemakkelijker omhoog. Nu hebben sommige mannen – over vrouwen spreek ik niet – daar weinig last van en misschien wordt hun lelijkheid daardoor minder afschrikwekkend.

Maar dat geldt niet voor de meerderheid van lelijke mannen. Hoe meer last ze ondervinden van hun enge uiterlijk, hoe enger ze worden. Soms denk je dan wel eens onwillekeurig, dat zo’n engerd als PVV’er Sietse Fritsma geen mooie gedachten kan hebben en juist bij die partij zijn frustratie kan uiten door louter enge bodschappen te verkondigen.

Blijft de vraag hoe het mogelijk is, dat partijen met zulke lelijke mensen zoveel kiezers trekken. Zou het kunnen zijn, dat het een soort van revolte van enge mensen is. Vooral mannen die zich  niet gewaardeerd voelen en misschien ook wel weten dat het door hun voorkomen komt. Vrouwen hebben hier minder last van. Dat maakt hen trouwens nog enger als ze bij de rechtspopulisten aansluiting zoeken.

Dan zou de opkomst van het rechtspopulisme dus eigenlijk een emancipatiestrijd van eng lelijke mannen zijn. Dat enge moet er wel steeds voor. Want anders roept de goegemeente weer dat sommige lelijke mannen zulke mooie vrouwen hebben. Ja, maar dat zijn geen enge lelijke mannen en die hebben dankzij hun mooie vrouw geen minderwaardigheidscomplex. En ja, er zijn ook enkele aantrekkelijke of liever minder lelijke mannen bij de populisten. Maar net als bij vrouwen maakt dat hen nog enger.



Geen opmerkingen:

Een reactie posten