De hele kamer is nu domrechts

Het is toch een beetje raar, de Nederlandse vlag in de Tweede Kamer, al helemaal op initiatief van SGP, van harte gesteund door de PVV. De hele kamer akkoord met uitzondering van de Partij voor de Dieren. 

Een jaar geleden schreef ik nog dat domrechts de vlag had gestolen. Hoe onnozel. Domrechts heeft de identiteit van Nederland gestolen en de Tweede Kamer is erin gestonken. Wat is de PvdD dan toch een aanwinst voor het parlement. Onzin, vindt deze partij het en gelijk hebben ze.

Vaag herinner ik me straten met vlaggen zo rond Koninginnedag en Dodenherdenking (halfstok) en Bevrijdingsdag. Wie nu rond die dagen de straten passeert, ontmoette tot vorig jaar een dooie boel. 

Erger nog, stiekem heb ik onvriendelijke gevoelens bij huizen waar ik de driekleur zie wapperen. Dat is de uitkomst van een proces van zo'n twintig jaar. Wellicht begon het een beetje af te nemen na de glorieperiode van het Nederlands voetbal.

Hele buurten kleurden toen nog oranje. Oranje? Ja, de driekleur hoorde hier niet zo bij. Oranje is van oudsher een beetje de kleur van het gewone volk. Oranje was door de eeuwen heen minder geliefd bij wat we nu vol afkeer de elite noemen. De laatste nam afstand door op de vlagdagen de driekleur uit te hangen.

Je kon in de dagen dat vlaggen nog populair was, meteen zien in wat voor buurt je was. Alleen de driekleur, dan wist dat je in een betere buurt verkeerde. Veel oranje dan werd het niveau al bedenkelijk.

Een beetje auto was in de dagen dat je nog verplicht was een ovaaltje met NL te plakken al dan niet versierd met een driekleurtje op die sticker. Daar kwam de klad in toen Europese regelgeving kentekenplaten voorschreef met een blauw hoekje met de Europese sterren en de afkorting van het land eronder.

Niemand klaagde erover en dat was op zich al opmerkelijk, of liever nu zou het opmerkelijk zijn. Toen waren we nog niet zo bezig met onze identiteit. We genoten meer van plots open grenzen en overal met dezelfde munt kunnen betalen. Hoezo grenzen dicht?

Zo verdween ook de driekleur uit het straatbeeld. Op koninklijke feestdagen is het nu veelal zoeken naar straten met vlagvertoon. Ja, aan de kerktoren en officiële gebouwen hangt er nog eentje. En in de dure straten een enkele. Maar in de volksbuurten wordt er niet meer gevlagd, ja alleen in de examenuitslagtijd.

Eerlijk gezegd vind ik het geen probleem. Het past niet zo bij ons, dat vlagvertoon. Dat is meer iets voor landen, die zichzelf groot achten. Landen met veel grote postzegels en zo. Wij hebben geen vlag. Bij ons eerste eigen huis was de vlag al een beetje passe.

Toen we nieuwe buren kregen, zagen we het zwerk al drijven, toen in de vlaggenmast op 4 mei de driekleur met enig pathetisch vertoon halfstok werd gehangen en de dag daarop in top. We wisten meteen dat we niet snel vrienden zouden worden. We moesten er wel een beetje om lachen.

De laatste jaren kwam de vlag ook op andere plekken weer een beetje terug. Bij demonstraties van extreemrechts bijvoorbeeld. Op twitter herken je dit soort nationalistische malloten meteen aan het vlaggetje bij hun profiel. Veel PVV-aanhangers maken dit kenbaar met zo'n driekleurtje.

Het is een ommekeer. Waar de elite helemaal niet meer vlagde, heeft domrechts het vlagvertoon met de driekleur over genomen. Niks oranje, maar rood-wit-blauw. De vlag is deel van de identiteit geworden. Het is wel gemakkelijker geworden, vroeger zei het niets over iemand wanneer hij vlagde. Nu wist je tot voor kort meteen in welke hoek je het moet zoeken.

Het zegt iets over de Tweede Kamer, dat daar nu straks het rood-wit-blauw hangt. 

Maar of het nu vooruitgang is? Ik weet het niet. Ik zou het mensen nog steeds afraden om buiten de Kamer te vlaggen met de driekleur. Het is bedenkelijk geworden. Extreemrechts had de vlag gestolen. Een politicus met een rechte rug had nooit ingestemd met de onzin van SGP en PVV. 

Een dergelijke politicus vinden we nu alleen dus bij de Partij voor de Dieren. Die partij moet nog veel groter worden. Anders verliezen we meer dan ons lief is. Eigenlijk ben ik bang dat het hiervoor al te laat is. Op zo'n moment ben ik blij, dat ik binnen heel korte tijd dit land verlaat.

En dit is hem dan. Een beetje leedvermaak is hier wel op zijn plaats.