Je kunt niet altijd wanhopig zijn, zullen we maar denken. Er
gloort hoop aan de horizon. Niet dankzij onze politici, die nog altijd
worstelen met een redelijk antwoord op de doorgeslagen Geert Wilders. Nee, het
rechtspopulisme richt zichzelf te gronde.
Daar was het wachten natuurlijk allang op. Helaas het kon de
aanhangers van de blonde leider niet gek genoeg. Wat hij ook allemaal voor loze
maar gevaarlijke beloften deed, ze bleven hem trouw. Althans in de peilingen.
Nu is er weer een nieuwe peiling, waarin de PVV aanzienlijk kleiner uit de bus
komt.
Dat is al hoopvol, maar er is iets nieuws. De
onvoorwaardelijke steun voor de gek Trump door zo’n beetje heel extreemrechts,
komt als een boemerang terug. Eindelijk gaat het ook Wilders kiezers een beetje
te ver.
En dat treft niet alleen Wilders, maar ook Le Pen, Petry,
Orban en de liefhebbers van de grote leider Poetin. In het gewone nieuws merken
we hier nog weinig van. Zeker niet op de sociale media, waar ogenschijnlijk gek
rechts nog immer de hoogste toon heeft.
Maar je merkt het al op een eenvoudig verjaarspartijtje.
Waar voor Trump toch menig twijfelende kiezer de oren wel enigszins naar
Wilders liet hangen, keert die zich nu af. Want Trump is voor de ontevreden
twijfelaar toch een stapje te ver.
Laten we daarbij natuurlijk niet vergeten dat de blonder
leider nimmer meer dan een zetel of dertig kan halen, waarmee hij echt niet
Nederland kan overnemen. Maar goed, nu begint het erop te lijken dat hij die
dertig bij lange na niet zal halen. Met innige dank aan Trump.
Hetzelfde zie je gebeuren in Frankrijk waar Marine le Pen
zich al opmaakt voor het presidentschap. Haar rechtse opponent Fillon lijkt te
zijn uitgeschakeld en plots komt daar een redelijk alternatief te voorschijn in
de persoon van Emanuel Macron. Ongetwijfeld zal Le Pen in de eerste ronde
voldoende stemmen krijgen om het in de tweede ronde op te mogen nemen tegen Macron.
Maar net zoals in Nederland de PVV-adepten toch wel een
beetje terugschrikken, zal Le Pen in een tweede ronde kansloos zijn tegen
Hamon. Een meerderheid van de Fransen is helemaal niet zo in voor
extreemrechts. Het is wat we dreigen te vergeten in de voortdurende
nieuwsstroom over de rechtspopulisten.
Ook in de rest van Europa is zelden een meerderheid te
vinden voor de gekkies. Hooguit in de voormalige Oostbloklanden, die natuurlijk
nooit in de EU hadden mogen komen. Althans niet zo snel. Niet iedereen zit op
Twitter zijn gram te halen, of op Facebook zijn onderbuikgerammel te uiten. De
voxpopjes op de nationale televisie zijn evenmin een redelijke
vertegenwoordiging van de totale bevolking.
En wie wel wat geporteerd leek voor Wilders schrikt zich een
hoedje van Trump. Dat is natuurlijk niet de bedoeling van een proteststem. Een
beetje de aanstaande orde jennen is heel leuk, maar eigenlijk zijn we ook een
beetje bang voor de extremen. Zelfs de VVD lijkt op die manier aanhang te
verliezen als redelijker alternatief voor de PVV.
Zo gloort er enkele maanden voor de verkiezingen plotseling
weer hoop voor Nederland. En laten we het even niet vergeten, door het gestook
van Trump en Poetin groeit ook de waardering voor de EU weer. Dit jaar kan wel
eens het definitieve einde worden van het gegil en gescheld van extreemrechts
in de voorheen redelijke lidstaten. Hoop doet leven tenslotte.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten