De analyses van
de overwinning van Donald Trump buitelen over elkaar heen. Van de Wildersjes, Baudetjes
en Roosjes tot de serieuzere Bas Heijne. Het einde van de liberale democratie
is nabij. Aan grote woorden geen gebrek.
De echte
verklaring voor de onverwachte overwinning van Trump is overigens het thuis
blijven van jongeren, zwarten en latino’s. Plus een merkwaardig kiesstelsel en
de extra opkomst van de witte mannelijke bevolking. Natuurlijk is het van
belang uit te vogelen wat die laatste groep beweegt. Maar eh, dat wisten we
wel.
Ze zijn de
slachtoffers van het neoliberalisme, ze zijn de verliezers van het
cowboy-kapitalisme. Dit is geen revolutie. Helaas, zou je bijna zeggen. Een
revolutie zou het zijn, als er ideologische leiders waren geweest, die de
mannen hadden geleid naar een kandidaat, die hun positie zal verbeteren. Nu is
het een dikke middelvinger naar de leidende klasse en om met Michael Moore te
spreken, dat voelt heel lekker. Zeker voor een paar maanden.
De baasjes van de
nieuwe nationalisten in Europa kraaien al victorie. Wilders, Le Pen, ze
struikelen over hun enthousiasme voor Trump. Immers ook Europa kent zo’n klasse
van witte mannen en vrouwen die het allemaal niet kunnen bijbenen. En die
schandalig verwaarloosd zijn door de leidende groep.
Na de oorlog was
die ondergroep redelijk tevreden. Er was werk en er werd een prachtig vangnet
van sociale voorzieningen opgebouwd. Van wieg tot graf amper geen zorgen. Met
de opkomst van de neoliberalen werd daar danig aan geknabbeld. Het werk verdween,
de lonen bleven achter, ook voor de middenklasse en het sociale vangnet werd
afgebroken.
Reden genoeg voor
een kleine opstand, zou je zeggen. Die kwam er helemaal niet. Een beetje
stiekem op Wilders stemmen. Voor een revolutie moet je niets te verliezen
hebben. En ondanks de treurige staat hebben deze mensen dat wel. Maar om ze nu
aan te wijzen als degenen, die een ommekeer kunnen bewerkstelligen, lijkt wat
overdreven.
De beter
gesitueerden met een wrok tegen de heersende culturele elite zullen hier
evenmin voor zorgen. Dat is eigenlijk wel jammer. Dat wil zeggen, als er nu
eindelijk een revolte zou komen tegen de doordenderende trein van de liberalen.
Geen gejammer over immigranten, maar kritiek op en nieuwe regels voor de
financiële wereld. Iedereen belasting betalen. Een goed zorgstelsel, minder
marktwerking in sectoren die zich daar niet voor lenen.
Daar zijn de
nieuwkomers helemaal niet op uit. Ze zijn allemaal rechts georiënteerd en
nihilistisch, racistisch ingesteld, tegen de vermeend linkse elite. De enige
hoop die je kunt hebben, is dat de Trump-overwinning de nieuwe Muur wordt voor
Europa. Een volkse dreiging voor de bovenlaag van de bevolking – zoals voorheen
het communisme -, die dan eindelijk serieus aan de slag gaat het project Europa
een bescherming te maken tegen wilde ideeën en revolterende bevolking.
Een project dat
bescherming biedt aan de verliezers van de vrije markt, dat de financiële
markten aan banden legt. Dat stopt met uitknijpen van zuidelijke lidstaten. Dat
zorgt dat er geen verpauperde achterblijvers zijn. Dat serieus gaat
samenwerken. Dat rotte appels uit de mand gooit en zich echt gaat beschermen
tegen dreigingen met een gezamenlijke defensie.
Zo’n sociaal
Europa zou een pracht van een antwoord zijn op de volkse revolte in de VS. En
ook op de nog immer neoliberale destructieve krachten van Wall Street, die tot hier
doorwerken. En dan maar hopen, dat Trump geen rare brokken maakt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten