De revolte van het platteland

Er circuleert een bericht op het onvolprezen medium Facebook van een verheerlijker van het platteland. Een uiting van een stemming die langzaam terrein wint. Zo van, jongens daar in de grote stad, val ons niet lastig met jullie gedoe over racisme, Zwarte Piet en zo. Wij houden het gewoon bij het oude.

Het is een beetje het aloude wij zijn het echte volk. In de stad wonen mensen die het contact met de werkelijkheid kwijt zijn. Dat inmiddels een meerderheid in de stad woont, of wil wonen, wordt gemakshalve vergeten.

De praktijk is wel enigszins zoals in het FB-bericht beschreven staat. Terwijl in Amsterdam Zwarte Piet het veld heeft geruimd is de knecht van de goedheiligman in periferer regio’s nog altijd pikzwart en daar zijn ze ook nog eens trots op. ,,We laten ons door die bakfietstypen uit de Randstad niets aanleunen’’, is het gedachtegoed.

Het is een stemming die je meer ziet op het platteland. Terwijl de Nederlandse bevolking zo langzamerhand wel de buik vol heeft van de bio-industrie en de vernieling van het landschap, draaien de bewoners van dit gebied hen de rug toe. Blijf van onze boeren af, zo ongeveer.

De politiek heeft het inmiddels ook opgepakt. Hoorde ik laatst in weer zo’n babbelprogramma niet een man iets zeggen over de vergeten bevolking op het platteland, die wel eens voor een electorale verrassing zou kunnen zorgen. Het is de vraag, maar het zou wel eens kunnen.

Buiten de grote stad sta je soms wel eens verbluft over de hier verkondigde gedachten. Heel nare opmerkingen over vluchtelingen, anders gekleurden, moslims doen je de oren tuiten. Om de sfeer niet te bederven zeg je er maar niet te veel van, maar je begint bijeenkomsten wel te mijden.

De verheerlijking van het gewone volk op het platteland, dat nog veel dichter bij de natuur staat, is niet iets nieuws. Vaagjes herinner ik me een lofzang op het buitengebied in dichtvorm, die bij ons op de redactie aan de muur hing. Het was geschreven ergens in  de jaren dertig van de vorige eeuw door een berucht NSB-dichter.

Oeps, daar hebben we al een Godwin te pakken. Dat mag natuurlijk niet, maar ja het is wat me zo even te binnen schiet bij het lezen van het FB-bericht. Een bericht dat ogenschijnlijk geen verkeerde mening verkondigt. Natuurlijk mag je het leven op het land hoger achten dan dat in de stad.

 Het wordt bedenkelijker als dit daadwerkelijk wordt omgezet in bijvoorbeeld stemgedrag, of nare uitingen in sociale media over bijvoorbeeld Sylvana Simons. Als daar al eens iemand van in het nieuws komt, woont die doorgaans ver buiten de Randstad. Er zijn hier in Friesland van die dorpen waar zelden een zwarte wordt gezien, waar hoofddoekjes zeldzaam zijn en waar de PVV de grootste partij blijkt bij verkiezingen.

Ruimte en frisse lucht is toch niet echt een garantie voor fris denken. Uit hooggebergten waar mensen zo onder de indruk zijn van de natuur horen we ook veel gedachten, die niet uitblinken in doordachtheid en medeleven. Dat laatste is toch iets dat tot bloei komt in de grote stad waar mensen echt te maken hebben met een veelkleurige samenleving en niet altijd de mooie kanten ervan meemaken.

De revolte van het vergeten burger noemen ze het wel eens, die verheerlijking van de gewone man in de provincie. Tja, als die mensen al vergeten zijn, dan hebben ze het zelf zo gewild. Het heeft iets aangenaams buiten de grote wereldproblemen gehouden te worden. Laten we eerlijk, het is ook prima, maar duik dan ook weg en val de rest van de mensen niet lastig met je onzin. Zeker niet als je die als hoogste waarheid ziet.