Het gelijk van de SP

Fiolen van toorn worden uitgestort over de SP. De socialisten hebben het gewaagd de kortingen op de zorg in te brengen in de discussie over verruiming van de euthanasiewet. Onethisch was nog het minste verwijt. Maar is het zo erg?

Eerlijk is eerlijk, graag zou ik op de dag dat ik afhankelijk, oud en der dagen zat ben er zelf op aangename wijze een einde aan willen maken. Zonder dat er politici over mijn lijk gaan stoeien. Gewoon een mooie dag om te sterven uitzoeken, dat zou alles moeten zijn.

Tegen verruiming van de euthanasiewet voor mensen die op hoge leeftijd klaar zijn met het leven ben ik dus niet. Toch zou ik de discussie erover niet helemaal willen loskoppelen van de catastrofe die dit kabinet heeft aan gericht in de ouderenzorg. Want heel stiekem op de achtergrond speelt dat wel een beetje mee op de achtergrond, althans bij mij.

Als er straks geen tehuis meer is, voor het geval ik mezelf niet meer kan helpen en mijn naasten het om wat voor reden dan ook niet kunnen, zou ik er graag uitstappen. Klaar met leven of niet, ik heb geen zin in mijn eigen uitwerpselen uren te moeten wachten op hulp. Dan maar een pil.

In het ideale land waar de beschaving zover is gevorderd dat geen oudere zich zorgen hoeft te maken over hulp in zijn laatste jaren, zou de discussie over euthanasie voor mensen met een ‘voltooid leven’ schoner zijn. Als je niemand tot last bent, je vrij bent om je eenzaamheid te bestrijden door met gelijkgezinden in een betaalbaar tehuis te gaan wonen met voldoende zorg, ben je niet zo snel klaar met het leven.

Het argument van Christenunie-leider Gert-Jan Segers dat we om een eenzame bejaarde heen moeten staan om de discussie te voorkomen, vind ik zo gek nog niet. Alleen hoeft hij voor mij niet te beslissen of ik eruit mag stappen, ondanks die voorbeeldige zorg. Maar een punt heeft hij wel.

Dat nu al die schuldige politici de SP voor rotte vis uitmaken, stuit mij behoorlijk tegen de borst. Laten we het zo stellen: de discussie over euthanasie voor mensen die klaar zijn met het leven, wil ik pas voeren als er geen gevaar meer is, dat andere argumenten dan simpel geen zin meer hebben verder te leven een rol spelen.

Ik denk niet dat er een rechtstreeks verband is tussen het indienen van een nieuwe euthanasiewet, de steun ervoor en de treurige vooruitzichten voor zorg in de hulpbehoevende jaren. Ik zou er niemand van durven beschuldigen. Maar dat veel mensen op hoge leeftijd stiekem dat verband wel leggen, heeft de SP uitstekend begrepen.

Dus hoeven de andere partijen niet hoog van de toren te blazen. Steek de hand in eigen boezem, zou ik zeggen. Zorg er eerst maar voor, dat geen enkele oudere zich zorgen hoeft te maken over de zorg in zijn laatste dagen, maanden of jaren. Dan komt die discussie over de euthanasiewet vanzelf wel. Of niet natuurlijk.