Zo’n rapport van de commissie duurzame veehouderij klinkt mooi.
Landelijke kranten pikken de boodschap er snel uit: alleen voor 30 procent
voorlopers in duurzaamheid nog subsidie. De rest kan het schudden. Anderen
geloven er niet zo in en zien het rapport in een lade verdwijnen.
Dat laatste zou best eens kunnen, omdat er nog al veel aan
de agri-sector zelf wordt overgelaten. En dat is een doodlopende weg, weten we
nu. De afgelopen week hebben we heel hard kunnen lachen om de melkveehouders
die treurend op de tv verschenen.
Nog maar ruim een jaar geleden juichend over de bevrijding
van het melkquotum, niet luisterend naar waarschuwende stemmen over
mestoverschot, of de dreiging van toen staatssecretaris Sharon Dijksma,
heerlijk de melkkraan volop open gedraaid. En nu zeuren over de nieuwe
staatssecretaris dat ie geen regels heeft opgelegd om het daaruit voortkomende
mestoverschot te voorkomen.
De Leeuwarder Courant spreekt over het fosfaatdrama, nu voor
veel boeren ernstige problemen opdoemen. Niks fosfaatdrama, het is veel
simpeler: de boerenslimheid heeft gefaald. Nu dreigen ze hun altijd fel
verdedigde uitzonderingspositie in Brussel te verliezen. Geen extra mest op
meer Neerlands weiden.
Het is stomweg eigen schuld. Het was allemaal bekend. Wie
veel extra gaat melken met meer koeien produceert veel meer mest en dat is
onacceptabel, waarschuwde Dijksma. En nu maar zoeken naar een zondebok. De nieuwe
staatssecretaris? De banken, omdat die het geld leenden voor de grotere
stallen? Of de eigen organisatie LTO?
Het commissierapport ligt wellicht niet bovenop de stapel
van het kabinet, maar wel op een groeiend stapeltje kritische rapporten dat zo
langzamerhand de boekenplank doet doorbuigen. Luisteren naar bezorgde burgers
over een vernield landschap, ach het zou wat. Duurzamer produceren? Doen we
toch.
Natuurmonumenten komt met een productiebosuitbreiding.
Honderdduizend hectare bos erbij in Nederland, veelal ten koste van
landbouwgrond. Op de bijgeleverde kaart is Friesland nog relatief blanco van
nieuwe bossen. Het zou zo maar eens een idee zijn, om straks vrijkomende gronden
van failliete melkveehouders als bosgrond om te vormen.
Natuurlijk schreeuwt de LTO moord en brand over het bosplan,
doof voor maatschappelijke veranderingen. We voeden de wereld toch en dan
gebeurt het straks ergens anders en minder efficiënt. Hm, ik meende dat we dat
station gepasseerd waren. Akkerbouwers, met uitzondering van telers van
pootaardappelen, leveren vooral veevoer. En suikerbieten, tja wat moeten we
hiervan zeggen, nu er suikertaks op het programma staat.
Staatssecretaris Martijn van Dam lijkt niet onder de indruk
van alle kritiek. Zijn positie is kennelijk niet in gevaar. Het mag duidelijk
zijn, door met de rug naar de samenleving te staan, heeft de melkveehouderij zijn
hand overspeeld.
Dat commissierapport kan wel eens op het bureau blijven
liggen, net als het bosplan. In Brussel worden de messen geslepen. In Europa
zijn de arrogante melkproductieverslaafde Nederlandse boeren niet populair. In
geen ander land zijn de grenzen van milieuwetten zo vaak opgezocht. Zelfs nu
nog zijn er boeren, die er koeien bij kopen.
De sector kan er beter niet te veel op rekenen dat ze de
uitzonderingspositie houden. En wat zou het ook als ze hun subsidie grotendeels
verliezen. Het is zo’n beetje de helft van hun inkomen. Voor de diversiteit van
het Nederlandse landschap gloort er weer hoop. Voor de familiebedrijven die zo
graag ondernemers wilden worden, rest slechts de tragiek van niet op tijd de
bakens verzet te hebben. En dan past het verwijt van gebrek aan
maatschappelijke waardering niet meer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten