Een paar dagen tropische warmte en we verliezen toch een aantal basisvoorwaarden van beschaving. Niet alleen maken we meer lawaai, ook aan kledij kleeft een zweem van normvervaging.
Doorgaans als mannen over dit laatste opmerkingen maken, gaat het over dames die lichaamsdelen tonen, die ze beter niet kunnen laten zien. Wat evenwel meer opvalt in termen van lichte walging is het mannelijk vertoon van lichamelijkheid. Vooral op plaatsen van vermaak.
Plots is niets te gek meer. Van vakanties herinnert menigeen zich wel het ongemakkelijke gevoel wanneer in het badhuis mannen met ontblote bovenlijven zich staan te scheren. Wat hierbij immer weer opvalt, is de zwaarlijvigheid van de meeste mannen boven de pakweg 35 jaar oud. Immense buiken breken binnen in je gezichtsveld.
Het is bijna onmogelijk daaraan te ontkomen. Bij dames heb je zulks wanneer hun rue d’amour zich wat duidelijk toont. Weet dan je blik maar eens niet geobsedeerd door al dan niet fraaie vormen. En toch wil je er niet naar kijken uit angst onbeleefd te zijn. Zo herinner ik me ook een bloemenuitreiking na een symposium van een hogeschool.
De eer de bloemen te mogen overhandigen was toebedeeld aan een meisje van een jaar of achttien. Het was een beetje broeierig weer en zij had zich hier op gekleed. Toen was het mode een deel van de buik te ontbloten door een kort bovenstuk, dan wel een laag hangende broek. Ons bloemenmeisje had gekozen voor het laatste.
Haar broek hing evenwel zo laag dat een licht toetje schaamhaar boven de broekrand uitkwam. Dit had een komisch effect op de mannen aan wie zij de bloemen overhandigde. Ze keken alle kanten uit in een wanhopige poging niet naar dat toetje te kijken. Dat gevoel dus heb je ook in dat badhuis met mannen met die prammende buiken.
Dat gebrek aan schaamte vind ik toch wel verbluffend. Zeker als dat ook nog buiten het badhok gebeurt. Want als mannen uit noordelijke contreien tropische warmte ondergaan, menen zij dat hun misvormingen niemand een doorn in het oog zijn. Wel, dat zijn ze wel. En niet alleen die bollende buiken.
Het rare is dan ook dat er dan kritiek weerklinkt op dames wier lichaam enige last ondervindt van de zwaartekracht, hetgeen uiteindelijk ons aller lot is. Alsof ieder man God’s Gift to Women is. Ik wil het vanaf nu niet meer horen. Tenzij er nog louter Adonissen rond paraderen in publieke ruimtes. Dan mag je van de dames ook wat zeggen.
Liever nog zou je een verbod uitvaardigen op het tonen van doorgaande bedekte lichaamsdelen in ruimtes waar ook mensen noodgedwongen normaal gekleed rondlopen. In het zwembad of het strand ontkom je er misschien niet aan. Maar alsjeblieft daarbuiten niet.
Gewoon dunnetjes kleden om de warmte te doorstaan is overigens ook beter. Dat mag blijken uit het feit dat veel mensen in echt warme landen - ook mannen - in lange gewaden rondbanjeren. Wie bloot wil lopen en dat willen we blijkbaar ook niet echt gezien de onder de bolle buiken wonderbaarlijk hangende broeken kan hiervoor terecht op speciale naturistenplekken.
En dan hebben we het toch weer over mannen. Wij zijn nu eenmaal minder aantrekkelijk zonder kleren dan vrouwen. Dat besef zou toch wat meer mogen doordringen. En daarna mogen we pas zeuren over dames met lillend vlees.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten