Ontdek Regina

Is het nog mogelijk dat goede musici aan de aandacht ontsnappen? Soms vraag je je dat nog wel eens af. Het was bij een van de laatste aflevering van dit seizoen van The Leftovers dat er plots een wel erg toepasselijk lied de aflevering afsloot. Laughin with heette het en het bleef maar door het hoofd spoken.

Dat is dan weer het voordeel van internet, want even speuren en daar verscheen de naam van de zanger: Regina Spektor. Een Amerikaanse artiest met Russische wortels. Geboren in 1980 in Moskou en op negenjarige leeftijd met haar ouders geëmigreerd naar de Verenigde Staten toen de Sovjet Unie onder Gorbatsjow Joodse families toe stond te vertrekken.

De klassiek geschoolde Regina ontdekte al vrij snel dat ze ook uit de voeten kon met populaire muziek. Ze begon liedjes te schrijven en vooral toen ze kennis maakte met de muziek van Ani Difranco en Joni Mitchel ontwikkelde ze een heel eigen stijl.

Maar anders dan deze zangeressen waagde Regina zich niet aan autobiografische teksten. Ze schreef heel eigen fantasieteksten met literaire verwijzingen. De scholing in het voormalig Oostblok was zo slecht nog niet. Met haar klassieke opleiding en het grondige basisonderwijs wist ze een eigen plaats op te eisen.

In eerste instantie werd ze ingedeeld bij de anti-folk scene in New York. Haar in eigen beheer uitgebracht debuutalbum 11:11 (2001) was alleen in kleine kring bekend en was op zijn zachtst gezegd nog al eigenzinnig. Een tweede album Songs bracht daar nog niet veel verandering in. Wel groeide haar kring van liefhebbers.

Toen ze in 2004 onder de hoede kwam van de platenmaatschappij Sire die haar derde album Soviet Kitsch, eerst in eigen beheer uitgebracht, onder het Sire-label lanceerde groeide ze en al snel verscheen haar eerste Sire-album Begin to Hope. Daarmee brak ze door in breder kring, al bleef ze een beetje singer-songwriter voor een uitgelezen publiek.

Ze kwam wel onder de aandacht van serie-schrijvers op zoek naar begeleidende muziek. Daarin paste haar eigenzinnige muziek goed en op die manier kreeg een breed publiek kans haar te beluisteren. De KPN gebruikte Us van het album Far uit 2009 in een reclamespot.

Regina’s muziek onderging een gedaantewisseling. De eigenzinnigheid bleef, maar de toegankelijkheid groeide, zeker het Far en in What we Saw from the Cheap Seats wisten een breder publiek te bekoren. Toen ze in 2009 voor het eerst in Nederland optrad was Paradiso binnen korte tijd uitverkocht.

En in de serie Orange is the New Black vertolkte ze de thema-song You’ve got Time. Daarna werd het een tijdje stil. Ze had andere zaken aan het hoofd, werd moeder en schreef zo nu en dan nummers voor tv-series. Vlak voor de zomer kondigde ze aan in september met een nieuw album te komen. In de animatiefilm Kubo and the Two strings vertolkte ze een geheel eigen versie van While my Guitar Gently Weeps.

En de eerste twee nummers van haar nieuwe album Remember us to Life zijn inmiddels te beluisteren. Het is weer een heel andere Regina die we hier horen. De schare fans weten het wel te waarderen, zo mag blijken uit de geluiden op de aan haar gewijde Facebook-pagina’s. Als ze aankondigt in november weer in Paradiso op te treden is de zaal binnen een week uitverkocht.

En toch is haar naam bij een groter publiek nog onbekend, al zal menigeen wel eens een lied van haar hebben gehoord. Toch heeft ze een ongekende aantrekkingskracht. Getuigenissen van haar fans, en getuigenissen zijn het veelal, vertellen van verslaving aan haar muziek en het kost inderdaad moeite na het beluisteren van haar albums om andere muziek te waarderen.

Wat het is, is moeilijk te duiden. Maar wie een keer Regina tot zich door heeft laten dringen, wil geen kwaad woord meer over haar horen. Het maakt benieuwd wat de reactie zal zijn op haar nieuwe album. Wellicht dat ze hier nu door een groter publiek wordt geapprecieerd. Ze verdient het, maar het hoeft natuurlijk niet voor schare fans. Het is ook iets kostbaars om als een van  de weinigen van haar te genieten.

En de liefhebbers hebben een bijzondere band met haar. Zo is er een Youtube-video waarop ze te tekst van een lied kwijt is en het publiek haar onmiddellijk weer op het goede spoor brengt. En dat maakt zo’n concert dan weer een belevenis, zelfs als iemand haar per ongeluk een kledingstuk in het gezicht gooit en ze daar uiterst beschaafd op weet te reageren. In Nederland weten de fans dat.