Mag het ietsje correcter?

Het is zo’n beetje de grootste belediging die je tegenwoordig iemand kunt toevoegen. Noem hem politiek correct of erger nog correctmensch en hij of zij is uitgepraat. Een wegkijker, een linkse, oneerlijke, ja zelfs gevaarlijke leugenaar. Arnon Grunberg neemt het voor de beledigde op in de Volkskrant van zaterdag 23 januari. Is politieke correctheid niet meer dan prudentie, hoffelijkheid, empathie, diplomatie zo vraagt hij zich af.

Dat politiek correctheid zo in het verdomhoekje is terecht gekomen is een tijdsverschijnsel. Het is ook een beetje een generatiedingetje. Jongeren schermen graag met eerlijkheid als opperste menselijke deugd. Ze lachen om het wegdraaien voor de waarheid van ouderen. Dat levenswijsheid wel eens kan betekenen dat je iets met de mantel der liefde bedekt, wil er bij de voor dit soort spitsvondigheden ongevoeligen niet in.

Van een adolescent kun je een dergelijke houding nog wel accepteren. Voor volwassenen vind ik het moeilijker. Om een beetje redelijk door het leven te komen is enige intelligentie vereist. En is het niet beter een redelijk denkend mens te zijn, die soms liever even wegkijkt dan de ander bot op zijn plaats te zetten door hem de ‘waarheid’ toe te blaffen.

Want eerlijkheid in de zin van hen die politieke correctheid als belediging zien is veelal niet anders dan botheid. Een mooie lakmoesproef is de houding ten opzichte van vluchtelingen na  ‘Keulen’. Keulen staat in dit geval voor een massale aanranding van vrouwen door groepen Noordafrikaanse en Arabische migranten en vluchtelingen op Oudejaarsavond in de Duitse stad.

Sindsdien geldt het als waarheid om vluchtelingen te zien als geile Arabieren die het op ‘onze’ vrouwen hebben voorzien.  Dus is het politiek correct hier kanttekeningen bij te plaatsen. Zoals bijvoorbeeld dat we eigenlijk nog steeds niet echt weten wat er die avond is gebeurd. Tegenover duizend aangiftes voor beroving, waarvan een flink aantal met aanranding, staan dertien verdachten.

Het zouden Noordafrikanen zijn, waarvan enkelen mogelijk de vluchtelingenstatus hebben. Nu dacht ik toch echt dat onze aanvankelijk positieve houding ten aanzien van vluchtelingen Syriërs betrof die op de vlucht voor oorlog zijn. Dit zal wel weer een vreselijk politiek correcte bedenking zijn. Wegkijken dus.

De framing van de grote blonde leider dat vluchtelingen toch vooral jonge testeronbommen zijn was lange tijd een beeld dat alleen boze witte mannen reëel voorkwam. In herhaling schuilt onze kracht luidt het in de reclame, een idee waar Wilders gaarne gebruik van maakt. En inmiddels is het spreken van testeronbommen helemaal niet meer tokkie-achtig. Wie dat wel vindt is politiek correct dus. Maar wegkijker?

Om terug te keren naar Arnon Grunberg, het is een teken van beschaving zo nu en dan te veinzen.  Ook van volwassenheid. Het zou onnozel zijn te verwachten dat onder die duizenden vluchtelingen geen foute elementen kunnen zitten. Het is domme botheid dit alle vluchtelingen aan te wrijven. En het is politieke correctheid om toch maar voor het gemak te stellen dat vluchtelingen in het algemeen geen kwaad in de zin hebben. Zonder de ogen te sluiten voor de mogelijkheid dat het in de praktijk ietsje anders kan uitpakken.

Laat ik er maar eerlijk vooruit komen, ik ben eigenlijk wel politiek correct. In ieder geval in publieke situaties, maar als het even kan ook op het persoonlijke vlak. Een praktijkvoorbeeld: Annabel Nanninga, zou ik een naar mens, een dikke onaangename trol kunnen vinden. Zou ik haar in het echt ontmoeten, dan zou ik alleen zeggen het niet met haar eens te zijn. Niet omdat ik niet anders durf, maar omdat het onfatsoenlijk zou zijn mijn ‘waarheid’ voor algemeen geldend in het normale menselijk verkeer te houden. En omdat ik met schelden niets zou opschieten.

Zo zie je maar, met eerlijkheid heeft het niets te maken. Wie meent de waarheid in pacht te hebben, zou er beter het zwijgen toedoen en hen die de twijfel in ere houden de ruimte te geven. Laat in dit land de twijfel toch maar voorrang hebben boven ‘waarheid’.  Het is zoveel volwassener een beetje politiek correct te zijn in plaats van bot eerlijk en het maakt het leven hier zoveel aangenamer. Ook voor vluchtelingen.