Daar is ie weer, de horror winter. Een koud nachtje in oktober en de alarmbellen rinkelen. En ja hoor, de weerprofeten van universiteiten waar we voordien nooit van hadden gehoord en veelal commerciële weervoorspellers zien een winter in het verschiet waar we in onze koudste gedachten alleen maar kunnen dromen.
In het Perfide Albion zal het vriezen dat het kraakt en snijdende sneeuwstormen zullen het leven er lamleggen. En de weermannen in Nederland schieten onmiddellijk in de Elfstedenmodus. Want ja, El Niño en zonnevlekken…
Even sneupen in de geschiedenis en ja hoor, de koudste winters van de vorige eeuw, waren die met weinig zonnevlekken. Een nieuwe ijstijd voorspelt Valentina Zharkova van de universiteit van Northumbria. De piek ligt in 2022, lekker dichtbij, dat maken de meesten van ons nog wel mee.
Het zal koren op de molen zijn van de klimaatsceptici. Hoezo menselijke activiteiten die het klimaat veranderen? Zie je wel, het zijn gewoon natuurverschijnselen waar je niets aan kunt doen. En dan wordt het nog een graadje kouder ook. Ha, ha, klimaatalarmisten, daar hebben jullie niet van terug.
Ongetwijfeld hebben zonnevlekken en El Niño wel enige invloed op het klimaat, hoewel Europa doorgaans van dat kerstkindje weinig merkt. En dat de warme golfstroom afremt door een combinatie van smeltende ijskappen en El Niño, komt ook akelig bekend voor.
Het heugt mij dat dit al eerder voorspeld was, maar niet uitkwam. Dat is de ellende met weersvoorspellingen. Ze zijn verdraaid onbetrouwbaar. Oké, voor vier dagen gaat het, al is het nooit helemaal zeker. Daarna kunnen meteorologen nog wel redelijk uit de voeten met veertiendaagse voorspellingen, maar in de tweede week neemt de betrouwbaarheid ras af.
De koudegolf die nu over Europa trekt is het gevolg van de ligging van hoge en lage drukgebieden. Als die ervoor zorgen dat een noordoostelijke wind overheerst, kun je er gif op innemen dat het in de herfst en winter koud wordt. Zomers kan het nog meevallen, als de wind naar het oosten trekt, maar ja daar is het ’s winters bar koud.
Als over enige weken de hogen en lagen weer een beetje zijn verschoven kunnen we zo maar weer in aangename temperatuurgebieden terecht komen. Garanties zijn er evenwel niet te geven. Dus het voorspellen van een koude winter is niet een kansloze aangelegenheid.
Het kan vriezen en dooien. Maar als de Enkhuizer Almanak niets laat weten van een ijskoude winter, ach wat moeten we dan met mevrouw Zharkova. Ze zijn ongeveer even betrouwbaar, zij het dat de Almanak soms gelijk heeft. En van mevrouw Zharkova heb ik nog nooit gehoord, evenmin van de vast geweldige kwaliteiten op metereologiegebied van haar universiteit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten