vrijdag 3 mei 2019

Het gelijk van Anil Ramdas



Daar gaan we weer. Gemeenten hebben te weinig geld voor jeugdzorg en bezuinigen op bibliotheken. Het zorgt wel voor enige opgetrokken wenkbrauwen, maar het zou me verbazen als het anders zal uitpakken. Ach ja, bibliotheken, boeken, kranten, wie leest er nog?
Zou het nu bij niemand opkomen, dat de toegenomen vraag naar jeugdzorg ook iets te maken kan hebben met zo iets als het sluiten van bibliotheken, met ontlezing, met internet? Het verband zal niet rechtstreeks te leggen zijn, maar de voortdurende stroom baarlijke nonsens die dagelijks over de mensen wordt uitgestrooid moet gevolgen hebben voor de geestelijke gezondheid.
Wie deze week de documentaire over Anil Ramdas heeft gezien in Het Uur van de Wolf, komt daarin het moment tegen dat Anil na drie jaar India terugkeert naar Nederland. Hij heeft de moord op Pim Fortuyn en de opkomst van de LPF gemist en is verbijsterd over het land dat hij aantreft.
Alles en iedereen lijkt in de greep van de misvatting dat de media iets hebben gemist en feitelijk medeschuldig waren aan de moorden op Fortuyn en Theo van Gogh. Anil haalde fel uit naar dit idee en naar de populistisch achterban, waarin hij slechts white trash zag. Dat mocht niet meer, zo bleek.
In een aflevering van de kletsshow van Pauw zou hij zich mogen verdedigen tegen kritiek op zijn uitspraken. De uitnodiging werd ingetrokken waarop een wel bijzonder laffe Joost Zwagerman aantrad, die Anil als een baksteen liet vallen met gezeur over wegzetten van stemmers op domrechts. Het was een teken aan de wand.
Nadien kwam de grote gelijkschakeling van de vaderlandse media. Kritiek op de aanhang van populistische onzin verkopende poltici was elitair en kon niet meer door de beugel. De stroom van racistische en andere rechtse bagger kreeg ruim baan, want owee, stel voor dat de media weer iets misten.
Geert Wilders en Thierry Baudet zijn vooral groot geworden, doordat de media hen op handen droegen en hun flauwekul zonder weerwoord noteerden. Tegengeluiden, waren en zijn er amper. Ja, als ze er waren werden ze afgedaan als links (het ergste verwijt), zuur en niet bij de tijd. Nee, de media moesten weer leuk en amusant worden.
Het maakte eigenlijk al niet meer zoveel uit, want mensen lieten de kranten allang links liggen. Ietsje dieper gravende tv-programma´s als dat over Anil waren en zijn alleen te bekijken op onmogelijke uren. En alom klinkt het dat mensen de oude media niet meer nodig hebben, want alle nieuws is toch op internet te vinden. Ook nog gratis.
Tja, nu zitten we met de ellende. Opkomend antisemitisme, openlijk racisme, antivaxers, haatpromotoren, extreemrechts, klimaatonzin, het krijgt alle ruimte nu de remmende werking van de oude media voor de meeste mensen weg is. Veel politici hebben de afgelopen jaren samen met de populistische collega´s hard meegewerkt aan die ontwikkeling en huilen – voor zover ze nog een beetje fatsoen hebben – krokodillentranen.
Een beetje nadenkende jongere zou er stapel krankjorum van worden. Sommige ouderen ook trouwens, al zijn de meesten van hun leeftijdsgenoten door het stemgedrag medeschuldig. Anil had gelijk, de aanhang van PVV en FvD is white trash. Misschien niet alleen maar laag opgeleid en weinig verdienend, maar trash is het. 
Het wordt tijd dat we dat weer gewoon erkennen. Al is het aan de late kant. De media hebben echt iets gemist, maar dat kwartje moet nog vallen. Kritische journalisten moeten weer gewoon de ruimte krijgen om hun werk te doen, zonder gezeur van marktdenkende managers. Het is hopelijk niet te laat. Alleen zij kunnen ons redden, maar dan moeten we ze wel weer betalen én weer gaan lezen.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten