Je kunt er zo’n beetje de klok op gelijk zetten. Ergens op de wereld roepen mensen om zelfbestuur van piepkleine regio’s en ergens in Friesland wordt licht jaloers gekeken naar zo’n regio. Kom daar maar eens om in deze labbekakkerige provincie, zo klinkt het.
Het afgelopen weekend maakten Baskische nationalisten zich weer eens op voor een demonstratie. Het moest een 200 kilometer lange rij van mensen worden door Baskenland. Ze willen ook een referendum over zelfstandigheid. Buiten de regio was er in Spanje amper aandacht voor.
Vreemd genoeg wel een redelijk lang artikel in de Leeuwarder Courant. Daar sprong een aantal Friezen meteen op in. Ja, mooi is dat wanneer mensen opkomen voor zelfbestuur. Waar het toe leidt, is niet kennelijk zo interessant.
Nu zou je bij Baskenland toch een beetje voorzichtig moeten zijn. Onlangs verscheen ook in Nederland het epos ‘Vaderland’ van de Baskische schrijver Fernando Amburu, een tot nadenken stemmend boek over de gewapende strijd van de terreurgroep ETA en hoe zulks in de regio een neerdrukkende en verscheurende werking heeft gehad en heeft.
Of mag je dat van deze Friezen niet zeggen, terreurgroep ETA. Waren het geen vrijheidstrijders met het hart op de goede plaats net als sommige echte Friezen, al is het wat uit de hand gelopen? Nou nee, dat mag je niet na honderden zinloze doden.
Je zou die mensen toch eens willen uitnodigen in Spanje om eens echt rond te kijken in de autonome regio’s die streven naar zelfstandigheid. Eigenlijk hebben die regio’s niet zo veel te klagen als het om vrijheid van taal en cultuur gaat. En toch is er die drang naar zelfstandigheid.
Wat ik in alle discussies erover opmerk is natuurlijk ook de liefde voor die eigen taal en cultuur, maar vooral een bloedhekel aan de Spaanse regering. De corruptie van vooral de rechtse Partido Popular, die tot voor kort aan de macht was en de overdreven centralistische politiek in Madrid, drijft veel Catalanen en Basken in nationalistische armen.
Een rechterlijke macht die mensen voor relatief lichte vergrijpen jarenlang de cel ingooit en corrupte politici lange tijd vrij uit liet gaan, werkt al evenmin mee aan een liefdevolle houding ten opzichte van Madrid. Catalaanse politici die - weliswaar tegen de grondwet - een referendum organiseerden, maar wel met steun van de bevolking, zitten nog steeds zonder proces in de cel.
Dan heb je toch wel de neiging achter de Catalaanse zaak te gaan staan. Ware het niet, dat er onder de separatistische leiders ook nogal wat enge typen zitten. Nu er een nieuwe regering van socialisten in Madrid zit, hopen velen op een betere verhouding tot Madrid. Maar dat zal nog moeilijk worden met rechters die beslissen over de Catalaanse celmaten.
Toch zou je de Friese en ook de Vlaamse nationalisten tot enige voorzichtigheid willen manen. Kritiekloos steunen van de Spaanse afscheidingsbewegingen sterkt die in het verkeerde idee dat er veel sympathie voor hun zaak is in het buitenland. Het wensdenken van Friese nationalisten doet daarbij ook nog eens lachwekkend aan.
Nu de JongFryskeMienskip zich in extreemrechts vaarwater begeeft met steun voor foute snelwegblokkeerders en het ook nog relatief stil blijft, zou ik maar uitkijken. Om er maar eens een Godwin in te gooien, toen de Duitsers Nederland binnen vielen, waren er Friese opiniemakers die moeite hadden hun houding tegenover de bezetter te bepalen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten