Laten we maar lachen

Er zijn van die dagen dat je gillend van het lachen de straat op zou willen gaan en iedereen die nog serieus is over wat dan ook onmiddellijk aan te geven voor opname in een gekkenhuis. Je leest ‘s morgens de krant en het gaat over de belediging van een belachelijk dictatortje uit een land waarmee Europa rare dingen afspreekt.

En natuurlijk de nasleep van het referendum. Al even erg en even hilarisch. En iedereen maar bezig met uitleggen dat je mensen serieus moet nemen. Dat je miljoenen mensen naar de stembus mag laten gaan en er niets mee doen. Of dat we zaken moeten doen met die gek in Ankara en dan geen onsmakelijke hekeldichten mogen voorlezen.

En ik wacht op de mensen die schaterend weglopen van deze samenzwering van idioten. Gek genoeg gebeurt dat helemaal niet. Zelfs mensen die ik doorgaans verstandig acht, gaan helemaal op in het spel. Het wordt tijd dit totale gekkenhuis te verlaten, of dat Europa het officieel aanwijst als pretpark voor lieden met dwaze plannen.

Dat referendum dus. Georganiseerd door het zootje tuig van Geen Stijl, aangevoerd door een humorloze malloot met een matrozenpetje. Eerst had ik gedacht, dat het initiatief een stille dood zou sterven. Het ging nergens over. Het verdrag met Oekraïne zo leek het, maar feitelijk was het een zoveelste uitlaatklap voor ontevreden mensen die niet slim genoeg zijn om dat nu eindelijk eens in hun normale stemgedrag te laten blijken.

Met groeiende verbazing heb ik de discussie voorafgaand aan het referendum gevolgd. Een komische schets voor een aantal niet deugende mannen – zelden vrouwen – die door electoraal bevreesde politici weer serieus genomen moest worden. Ach, wat een treurigheid. Was er nu niemand die het lef had te zeggen: jongens prima, jullie spelen maar op het jaarlijks feest van de psychiatrische inrichting Nederland, maar laat ons erbuiten.

De uitslag stond van te voren vast. Verstandige mensen bleven thuis en de rest mocht zijn frustratie even uiten. Daarmee had het uit moeten zijn. Genoeg gespeeld, we gaan weer verder. Maar nee, een serieus Kamerdebat, alweer met politici waarvoor ik soms best waardering kan opbrengen, over de ongein van Geen Stijl.

Kom op, lach erom. Maak erin de wandelgangen grapjes over, maar neem het toch niet serieus. Spreek af van tevoren bij zo’n verdrag de vinger aan de pols te houden en al in het Europees parlement bezwaren – die best mogelijk waren – naar voren te brengen. Maar ga in vredesnaam niet mee met malloten met matrozenpetjes.

Leg het naast je neer. Genoeg pret gehad. Neem al die foute mannen toch niet zo serieus. Al die nee-stemmers op tv die de revue zijn gepasseerd. Er zat verdomme geen verstandig mens tussen. Het volk serieus nemen, ha, het zou wat. Het eerste beginsel van een parlementaire democratie is dat je het volk niet al te serieus neemt, anders kun je ze over elk onderwerp ook wel rechtstreeks laten stemmen. En zaten we vermoedelijk weer met een sharia-achtige wetgeving, inclusief doodstraf en hand afhakken. Daar hebben wij geen IS voor nodig.

Dat het niet helemaal een Nederlands dingetje is, mag blijken uit de reacties op het hekeldicht over Erdogan. Toen er op de Duitse tv een grapje werd gemaakt over deze namaakdictator, werd hij boos en probeerde via de consul de tv het zwijgen op te leggen. Daar kun je als redelijk land dus alleen maar om lachen. En als cabaretiers massaal die malloot bespotten.

Maar verdomd, moeten we weer rekening houden met gevoeligheden onder Duitsers en Nederlanders die ergens wortels in Turkije hebben. Flauwekul, steun liever de mensen die lijden onder het bewind van Erdogan. Nederlandse Turken, die louter Erdogan-televisie kijken en op vakantie alleen maar Erdogan-welvaart en hoofddoekjes zien, ach, die hoef je niet serieus te nemen. Er zijn voldoende verstandige Nederlandse Turken.

Laten we afspreken dat we bij elk initiatief uit de Geen Stijl-hoek hooguit zullen lachen, maar niets serieus nemen. Dat we gezamenlijk grapjes zullen maken over welk zichzelf bespottelijk makend staatshoofd dan ook en ons verder bezig houden met serieuzer zaken als belastingontwijking en schoolsegregatie. En vooral beter nadenken alvorens we naar een stemhokje gaan.