Die bange burger toch

Wat moeten we toch begaan zijn met de zorgen van de boze witte mensen in dit land. Niet dat het veel helpt, want die mensen zijn voor zoveel bang, dat we het amper kunnen bijhouden. En zijn ze niet bang, zijn ze wel boos. Op moslims, de verliezende voetbalclub, onwillige ambtenaren, de huurbaas.

De lezer zal het begrijpen, ik heb er niet zoveel mee met die bezorgde, bange dan wel boze burger. Nooit heb ik er de meerwaarde van gezien de mening van de man in de straat toe te voegen aan krantenberichten. Daarvoor kon je wel terecht bij de plaatselijke snackbar of de stamtafel in de oude kroeg.

Niet dat die gewone burger geen reden heeft voor zijn ongerustheid en boosheid. Afbraak van sociale zekerheid, afnemende zekerheden op het gebied van werk, zorg, huisvesting, noem maar op. Als er een ding is waar de politiek weinig oog voor heeft gehad, is het wel de impact van al die maatregelen bij elkaar. Zeker waar het de invloed op de middenklasse en ietsje daaronder betrof.

Helaas was die middenklasse niet slim genoeg om verandering aan te brengen via de stembus. Echt linkse partijen die hem nog hadden kunnen helpen zijn gedecimeerd. Onzin verkopende politici met gemakkelijke reclameslogans trokken de meeste stemmen en zo zitten we met een nog steeds overheersende neoliberale politieke meerderheid.

De woede richt zich echter niet op de afbraak van sociale zekerheid. Nee, de aandacht is  afgeleid door het gemekker over de vermeende islamisering van het land. Met dank aan veel moslims zelf. Het afdwingen van gebedsruimtes in openbare instellingen, op het werk, het gezeur op scholen over met de Koran strijdige lesstof, het discrimineren van homo’s en tere zieltjes op het gebied van kuisheid.

Toegegeven, we zijn wel erg toegeeflijk geweest om aan de wensen van de nieuwkomers tegemoet te komen. Hoewel nieuwkomers, eerlijk gezegd waren het veelal al aardig oude nieuwkomers, zoals tweede en derde generaties allochtonen, die zich zo opdrongen. Daar hadden we natuurlijk niet in moeten meegaan.

Potdorie hebben we na decennia strijd eindelijk het juk van al te gelovigen een beetje afgeschud, zullen we ons weer overleveren aan nieuwe gelovigen. Eigen cultuur behouden, inclusief geloof, allemaal prima, maar wel achter de voordeur. En wie in een nieuw land komt, moet maar accepteren dat het hier wat vrijer toegaat. En wie vijf maal daags bidden wil, tja, die zoekt maar een hoekje.

Maar dit mag allemaal niet afleiden van alle ellende die de afgelopen decennia door bezuinigingsgekke politici over de mensen is uitgestort. Want op de golf hiervan is de PVV groot geworden. Die latende onvrede is een uitweg gegeven met de zondebok der allochtonen. Want laten we niet vergeten, politici van rechts tot links hebben hun in beton gegoten bezuinigingsretoriek als onontkoombaar verkocht. Er is zoveel op die drum geslagen, dat een ieder met twijfels als onverantwoordelijk weggezet kon worden.

Inmiddels begint het licht door te dringen in zuidelijke landen, die zich niet zo hebben laten intimideren door foute politici en evenmin door extreme elementen onder nieuwkomende gelovigen. Daar wordt weer gestemd met hoofd en hart en worden oude corrupte partijen weggezet onder druk van echte volksbewegingen. Zelfs in de VS is de middenklasse aan het verlinksen.

Kennelijk heeft de bevolking van Noordwest Europa het nog te goed en leidt traditioneel links hier een zieltogend bestaan. Maar uiteindelijk komt het wel. Als de rechtspopulisten inmiddels de macht niet hebben gegrepen. Want van dat gevaar is de bezorgde boze en bange burger zich niet bewust, historisch onbenullig als hij is.