Heeft Charles Groenhuijsen
gelijk en is Donald Trump een zegen voor hen die verandering willen?
Is die verandering echt op til? Misschien, maar dan moeten we niet
naar boven kijken. De stemlozen, de kinderen komen in opstand.
Emma Gonzalez, Naomi
Wadler, Ahed Tamimi, Malala Yousafzai, ze hebben iets
gemeenschappelijks: Ze zijn jong, piepjong soms zoals Naomi, ze zijn
goed van de tongriem gesneden en ze zijn dapper. De meisjes nemen het
initiatief, zo lijkt, waar de volwassenen schandalig falen.
In de Verenigde Staten
nemen nu kinderen het voortouw in de strijd tegen het
ongecontroleerde wapenbezit. Hun ouders zitten hopeloos vast in
patronen van politiek, geloof en andere onzin. Emma Gonzalez, een
meisje van zeventien, was plots de spreekbuis na de massamoord op de
Parkland Highschool.
Nu na de mars 'voor ons
leven' de piepjonge Naomi Wadler zich bij de nieuwe voorbeelden
aansluit, moeten de volwassenen zich achter de oren krabben. De
millennials laten het hopeloos zitten, maar nu komen de tieners in
opstand en dat doen ze massaal.
Niet alleen in de VS
pikken de kinderen het niet meer dat ouderen hun leven verzieken, hun
land in een houdgreep van misplaatste opvattingen over geloof en
ideologieën houden. Ongehinderd door de dwangbuis van politiek en
kerk spreken ze zich uit.
Hun boodschap is helder en
zonder stiekeme agenda. Ze zijn het zat. De stompzinnige verslaving
aan wapenbezit, de debiele gehoorzaamheid aan predikers van foute
religies, het fanatisme van gelovigen in de wereld van islam en
christendom, van nationalisten, van fascisten, racisten, de haat van
extreem-rechts.
Ze hebben het gehad met de
machteloosheid van wereldleiders in de strijd tegen de
klimaatverandering en aantasting van hun toekomstige leefomgeving. Ze
worden niet gedreven door een ideologie, ze zijn niet eens fanatiek.
Ze zijn wel gedreven en geven blijk van het nut van onderwijs.
Ahed die uit een familie
van Palestijnse activisten komt en Amala dochter van onderwijzers
laten zien, dat zelfs in een wereld waarin vrouwen, laat staan
meisjes niets te vertellen hebben, juist zij verandering kunnen
afdwingen. Ja, het zijn inderdaad meisjes en jonge vrouwen, die een
nieuw elan laten zien.
Vooral in de landen waar
zij de eerste slachtoffers van haat, fanatisme en wreedheid zijn,
staan ze nu op. Anders dan de #metoo beweging van hun oudere
seksegenoten verliezen ze zich niet in onderling gekissebis. Daarvoor
zijn de bedreigingen voor hen te groot. Er is geen verdeeldheid als
het om overleven gaat.
Luister maar naar de
kinderen, naar de meisjes. Ze laten zich niet intimideren door de
haatzaaiers van extreemrechts. Evenmin laten ze de oren hangen naar
versleten links. Ze grijpen het momentum. Ze weten dat ze binnen
enkele jaren zullen mogen stemmen dan wel de volwassen wereld zullen
betreden. Dan kunnen ze de verandering om te overleven afdwingen.
In Europa zijn ze nog
stil. Daar zijn het nog de oude mannen die het zonder al teveel
tegengas voor het vertellen hebben. Maar stilletjes rukken ze op.
Zonder dat die oude mannen het doorhebben. Misschien moet er net als
de Partij voor de Dieren een partij voor de stemlozen komen. Lang
onder de radar, maar nu kunnen de media er niet meer omheen.
Hoe sterk de kinderen
staan mag blijken uit de reacties van de tegenkrachten. De
Amerikaanse wapenlobby van de NRA is paniekerig aan het zichzelf
overschreeuwen. De Trump-aanhang worstelt met zichzelf. Amala werd
bijna gedood door kogels van islamitische extremisten. Ahed heeft al
een overwinning geboekt op de Israëlische fanatici, maar moet
desondanks maanden de cel in. Een meisje van zeventien, omdat ze een
soldaat een klap in het gezicht heeft gegeven.
De Emma's en Naomi's in de
VS mogen wel uitkijken. Misschien is het in hun voordeel dat ze zo
jong zijn. De tegenkrachten onderschatten hun opstand. Hoop geven de
kinderen van deze generatie wel. Misschien dat ze echt iets gaan
veranderen. Werk ze niet tegen, lach ze niet uit, neem ze serieus. Ze
kunnen het verschil maken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten