En toen, we schrijven
najaar 2015, was er plotseling een omslag in het denken over
klimaatverandering. Het nieuws van 24 november was de klimaatwet die PvdA en
GroenLinks-leiders samen willen indienen. Het heeft natuurlijk alles ten maken
met de aanstaande grote klimaatconferentie in Parijs. Maar Nederland blijft
achter met dank aan domrechts.
Al decennia lang
waarschuwen klimaatonderzoekers voor de gevolgen van het ongelimiteerd in de
atmosfeer blazen van het broeikasgas koolstofdioxide (CO2). En even lang is er twijfel gezaaid
door echokamers van ontkenners. Jaren zijn er verloren gegaan door de twijfels
en de feitelijke onwil van wereldleiders om de gevolgen van de
klimaatverandering serieus te nemen.
Eigenlijk is het een
rare situatie. Er is allang geen serieuze klimaatonderzoeker meer, die de
menselijke invloed op de klimaatverandering betwijfelt. Evenmin is er nog een
klimaatonderzoeker die de klimaat verandering niet wil zien. En toch
strandden wereldklimaatconferenties op onwil echt in actie te komen, zich baserend op wetenschappers uit veelal andere velden dan het klimaatonderzoek. Vaak betaald door de fossiele industrie.
Die onwil kwam vooral
voort uit de gigantische ingrepen die nodig zijn om de menselijke invloed op de
opwarming te matigen. Onnavolgbaar veel miljarden zijn er nodig om de
wereldeconomie zo te veranderen, dat er merkbaar minder CO2 de lucht in gaat.
Dat die ontelbaar vele miljarden economisch wel eens zouden kunnen leiden tot
een nieuwe groeiperiode was een boodschap die er niet in wilde.
Begrijpelijk waar de
huidige wereldeconomie drijft op fossiele grondstoffen. Afzien van het gebruik
hiervan heeft nogal wat gevolgen. De waarde van de voorraden olie, kolen en gas
in ’s werelds aardbodem is van Gargantueske proporties. Het afschrijven van die
waarde vraagt om een totale ommekeer van het denken in de financiële wereld. Toch merk je nu
al een begin van de afwaardering.
Tien jaar geleden zou het
ondenkbaar zijn dat Nederlandse omroepen een clubje milieuactivisten zou volgen
op hun voettocht naar Parijs. Nu mogen we elke dag na het journaal van de
wetenswaardigheden van de voettocht genieten. Dan komen er nog eens advertenties
van meer dan zestig hoogleraren die vragen om sluiting van de kolencentrales
ter voorkoming van de uitstoot van CO2.
In een aantal Europese
landen is allang besloten tot de sluiting van veel CO2-uitbrakende
kolencentrales. Nederland loopt niet alleen wat dit betreft achter. Juist dit
land met een industrie die sterk leunt op energiegebruik zou werk moeten maken
van de ontwikkeling van energiebronnen, die geen CO2 uitstoten.
Het bedrijfsleven,
althans dat deel dat niet verdient aan de exploitatie van de fossiele
grondstoffen, heeft de boodschap inmiddels begrepen en loopt vooruit op
politieke besluiten in het gebruik van duurzame energie. De ontkenners van de
klimaatopwarming krijgen amper meer aandacht in de aanloop tot conferentie in
Parijs en dat is opmerkelijk.
Eindelijk laat de
journalistiek het idee varen, dat tegenover elke waarschuwing van
klimaatonderzoekers een ontkenner alle ruimte moet krijgen. Hoor en wederhoor,
zo iets, maar dan uit het oog verliezend dat de verhouding tussen de omvang van
de ontkenning en de erkenning in geen verhouding meer staat tot de aandacht die
de ontkenners kregen.
En nu zijn die ontkenners
stil. Nou ja, behalve in de VVD en de PVV en helaas zit de VVD in de regering.
Met de huidige peiling in het oog mogen Samson en Klaver wel haast maken met
hum klimaatwet. Als straks de PVV de grootste partij wordt en VVD en CDA
onwillig zijn de wet te ondertekenen, verliezen we weer jaren tijd. Raar toch
dat conservatief rechts hier niet behoudend is als het gaat om het milieu.
In de VS mogen alleen de
gekkies van domrechts bij de Republikeinen nog tekeer gaan tegen
klimaatmaatregelen. Maar gematigder partijgenoten proberen de onzin te pareren.
In het Verenigd Koninkrijk besluit een conservatieve regering zelfs de
kolencentrales op termijn te sluiten.
Alleen in Nederland
schaart de oudste liberale partij zich in de rijen van domrechtse behartigers
van belangen van de fossiele industrie. Ooit zullen ze dat op hun brood
krijgen. Gelukkig is Nederland een kleine speler in de totale CO2-productie.
Hooguit is het een slecht voorbeeld voor twijfelaars. En we moeten ons
natuurlijk wel schamen, nu we onderaan alle lijstjes van duurzame onderwerpen
bungelen. Die schaamte is domrechts allang voorbij. Dat is het verdriet van
Nederland.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten