Toch maar weer papier

Ja, allemaal geprobeerd. E-book, krant online op ipad en Blendl. Al een jaar geen abonnement meer op een landelijke krant. Dacht ik ook nog, dat ik genoeg had aan dat schermpje. Dat veranderde al weer een tijdje terug, toen ik het verschil in prijs tussen een e-book en de gedrukte versie te klein vond en koos voor de aanschaf van een mooie dikke pil.

Of eigenlijk al eerder toen ik uit verveling Albert Vigoleis Thelen weer eens ter hand nam met zijn schitterende ‘Het eiland van het tweede gezicht’. Het was toch wel aangenaam zo’n prachtige uitgave in dundruk in handen te hebben. Natuurlijk een best aardig boek als ‘Stoner’ heb ik op e-book genomen als gratis aanbieding van ik weet niet meer wie. En met plezier gelezen en daarna nog wat e-boeken aangeschaft. Je koopt zo’n reader niet voor niks tenslotte.

Maar door Thelen was ik terug bij af en er was na een fikse opruiming weer ruimte in de boekenkast, dus kocht ik weer gewoon boeken. En het beviel prima, net alsof ik dieper las. Of ik het geschrevene meer tot mij door liet dringen. De reader ligt nu al weer maanden ongebruikt onder een stapel boeken. Met een boek rustig wegdromen is toch veel mooier dan zo’n klein ding in handen.

Nu kreeg ik nog wel een regionaal dagblad in de bus van mijn oud-werkgever maar hier had ik toch niet genoeg aan. De afgelopen week staakte de bezorging ineens en ik moet nog eens bellen waarom. Blendl als plaatsvervanger is natuurlijk een mooie vinding als je eens iets wilt lezen uit een andere krant, waarover iedereen praat. Maar het probleem is toch een beetje, dat je wat koppen snelt en blijft hangen in een enkel artikel of een column. Dat heb je eigenlijk niet zo in de gaten, tot je weer eens een echte krant in handen.

Vorige week nam ik weer eens een Volkskrant mee bij de boodschappen. Een beetje gek natuurlijk als je op Blendl die krant al hebt doorgebladerd. Een impulsinkoop waarvan ik probeer te genezen, zullen we maar zeggen. Het leuke hiervan was, dat ik weer eens een krant helemaal las en niet alleen de artikelen met mij aansprekende koppen.

Als oud-NRC-abonnee wilde ik die krant ook weer eens in handen hebben. Dus kocht ik dit weekeinde zowel Volkskrant als NRC. Ook leuk om eens te vergelijken. En het is heerlijk weer eens dikke kranten door te neuzen en niet alleen maar wat mij onmiddellijk aanspreekt. Tja, het is duur, €6,50 om precies te zijn. Aan de andere kant, Blendl hou je niet zo bij en soms komt een rekening van weer tientje mij wel eens onverklaarbaar snel.

De conclusie voor mij mag helder zijn. Het is fijn weer een goede krant in handen te hebben. Vooralsnog eerst maar eens, als ik langs de krantenstandaard loop, een krant meenemen. Dan heb ik het allemaal nog even in eigen hand. Maar een abonnement is aanstaande. Het zal de Volkskrant wel worden. De NRC viel mij wat tegen en ik snapte meteen weer waarom ik die krant niet miste. De columns van Bas Heijne en Youp krijg ik via Twitter wel binnen en het liberale geleuter van Marieke Stellinga kan me gestolen worden.

Het zet je wel aan het denken over al die nieuwe krantenbaasjes, die de papieren krant hebben afgeschreven en al het hiermee verdiende geld in digitaal steken. Multimediaal ligt ze voor in de mond bestorven. Het wordt weer tijd voor iedereen om de papieren krant weer eens door te nemen. Het dringt allemaal toch wat beter door en het is ook zo’n dagelijks moment van rustig genieten in plaats van achter je scherm tussendoor een enkel krantenartikel te lezen.

Die jongens en meisjes die op straat kranten uitdelen, zouden dat gewoon ook eens moeten doen zonder daar meteen een proefabonnement aan te willen koppelen. Het zou wel eens meer kunnen opleveren dan de suggestie een gratis krant te krijgen en meteen aan een abonnement vast te zitten. Vooral die mensen die de krant net als ik een tijdje geleden vaarwel hebben gezegd, zouden hier wel eens van terug kunnen komen.

Het is trouwens ook net of ik weer minder mensen zie met zo’n e-reader. Maar dat is misschien verbeelding.