Dromen van een conclaaf

Soms is de werkelijkheid leuker dan dromen. Toch zou ik een keer willen dromen dat ik kardinaal ben en mag deelnemen aan het conclaaf dat de paus heeft uitgeschreven. Prachtig lijkt me dat, al die oude mannen die zich buigen over vraagstukken waar ze praktisch gezien helemaal niets van weten.

De gedachte alleen al dat je op zo’n geriatrische afdeling over het gebruik van condooms moet palaveren. Heerlijk lange bijeenkomsten waar puur theoretische discussies worden gevoerd. Lang natuurlijk, want veel plaspauzes van al die senioren die druppelsgewijs hun urine moeten lozen.

En natuurlijk pauzes voor het middagslaapje. Dan komt de zuster langs met de pillenwagen, want ja met een gemiddelde leeftijd zo om en nabij de tachtig moet je de chemie te hulp roepen om alles gaande te houden. Zo gaan de dagen traag en gemoedelijk voorbij.

Het zijn natuurlijk bijeenkomsten die uiterst zorgvuldig verlopen omgeven met tal van rituelen en de heren allen in kazuifel. Of zouden ze onder elkaar een beetje casual gekleed gaan. Zo’n oud hempie en een oude spijkerbroek van een heel duur merk natuurlijk. Zo zullen wel niet in Levi’s aan tafel zitten.

Terwijl de geuren van oude mannen opstijgen, licht urinematig en slechte adem, worden er zwaarwichtige besluiten genomen. Ja, die condooms. Nooit een gezien, noch gebruikt. Wellicht in een ver verleden wel eens een knaapje ontmaagd, maar dat hoefde toch niet beschermd.

En dan zo’n onderwerp als scheiding. Ik wist niet eens dat dit nog een onderwerp van discussie was. Oh, wat een gezellige discussie moet dat zijn. Niemand die ook maar een notie heeft wat de reden kan zijn voor zo’n scheiding. Of zou er nog eentje tussen zitten die in zijn lange praktijk de huishoudster stiekem tussendoor neemt en er inmiddels wel genoeg van heeft?

Het mag duidelijk zijn, dat ik mij bescheiden zou opstellen. Tenslotte zou je een beetje de rol van de duivel moeten spelen. Je kunt moeilijk zeggen dat je ervaringsdeskundige bent, nou ja op echtscheidingsgebied dan niet, maar condooms, tja dat weet ik nog wel van vroeger.

Homoseksualiteit is een onderwerp waar ik net zo onwetend tegenover sta als de heren aan tafel. Dat wil zeggen, niemand zal er toch vooruit komen dat hij zijn oog menig maal op een jonge priester heeft laten vallen. Of zouden ze onder elkaar, zoals het mannen toch een beetje betaamt, eens flink van de toren blazen en gezellig kouten over de Griekse geneugten?

Ach, zo’n droom moet toch op te wekken zijn. Vanavond me maar eens flink verdiepen in het rijke Roomse leven. Een Maria-beeldje her en der opscharrelen. Een oud-collega spaart die dingen geloof ik. Die wil ze vast wel voor een avondje afstaan. Alleen maar om in de sfeer te komen. Wie weet kan ik nog via telepathie iets overdragen aan de oude heren.

En dan over een half jaartje met een rapport komen waar elke katholiek van achterover valt. Zo iets van, ach beste gelovigen stop er maar mee, We hebben jullie al te lang voor de gek gehouden, het was maar een geintje. We bestaan helemaal niet en onze opdrachtgever hebben we ook zelf bedacht.

Helaas, ik ben bang dat het leven helemaal niet zou veranderen en de gelovigen zouden zich er niets van aan trekken en gewoon blijven knielen voor hun beeldjes. Onderwijl hun rozenkransjes bepotelend. De deur van de vergaderkamer zou slechts geopend worden om een aantal kadavers op te halen. En dan word ik wakker.