Optimisme is het geloof
der blinden, maar de laatste tijd begon ik warempel weer wat vertrouwen in de
toekomst te krijgen. Maar nu, met een daverende klap is alle hoop de bodem in
geslagen. België kiest voor een Rutte2-kloon als kabinet. België dat zo goed
wist dat je in tijden van crisis de ziekte gewoon moet uitzitten en niks doen.
En dan nu zo fout?
Het kan niet vaak genoeg
gezegd worden, als de mensheid over een jaar of vijftig terug kijkt naar deze
tijd zal het moeilijk te begrijpen zijn, dat in Europa de schuldigen van de
ergste crisis na de jaren dertig van de vorige eeuw niet gestraft zijn. Erger
nog, ze zijn beloond door de angstige kiezers.
De meerderheid van de politieke
kaste van Europese lidstaten heeft niets geleerd van de crisis en blijft heilig
geloven in neoliberale bezuinigingsmanie. Het is net of er helemaal geen tegengas wordt
gegeven. Wat ooit als kwaliteitsmedia door het leven
ging blijft de koers tot vandaag de dag steunen.
Financiële redacties
roepen om het hardst dat het forse bezuinigen niet goed is voor terugkeer naar
een snelle groei, maar ze zien geen alternatief. Slechts een enkeling wijst er
fijntjes op dat die schulden alleen maar zijn toegenomen door de maniakale
bezuinigingen. Dat het IMF keer op keer heeft gewaarschuwd voor het smoren van
de economie en dat vanuit Amerika verbijsterd werd gekeken hoe Europa de hele
wereldeconomie in gevaar brengt.
Alleen Frankrijk sputtert
nog een beetje tegen, maar dreigt door een samenzwering van de rechtse krachten
in Europa fijn geknepen te worden. En nu we voor de derde recessie binnen zes jaar
staan, kiezen de Belgen voor een rechtse regering. Daar kan een normaal mens niet
meer bij.
Goed, links heeft het redelijk verkloot en heeft nog niet eens het begin van een antwoord op de
overweldigende druk van de liberalen. Dat mensen hier geen vertrouwen meer in
hebben, is heel wel voorstelbaar. Maar om dan maar in zee te gaan met zo’n
kopie van een ellende veroorzakend kabinet van de buren boven is toch echt
onvoorstelbaar.
Wat bezielt die Belgen?
Zelfs de van oudsher behoorlijk linkse Walen laten het afweten. Dit kan alleen
maar een vlaag van volledige verstandsverbijstering zijn. Is er iets ernstig
drogerends in het Europese drinkwater gedaan? Je zou het bijna geloven.
De enige hoop die we nu
mogen hebben is de Belgische vakbeweging. Die slijpt de messen om alle onzalige
voornemens van dit kabinet te bestrijden. Dat zegt nog wat bij de zuiderburen,
want anders dan bij ons is die vakbeweging nog strijdbaar en machtig. De
komende maanden zal het moeilijk worden door België te komen. Reken maar dat ze
alles uit de kast zullen halen om de snode plannen van tafel te krijgen.
Eigenlijk is het de ‘last
stand’ van tegenkrachten in Europa tegen de vernietigende wals der
neo-liberalen. Als de vakbeweging er het loodje leggen, dan is alle hoop
verloren en zullen we nog vele jaren in een crisis verkeren. Zelfs de
aandeelhouders houden hun hart vast.
De democratie lijkt met
laffe politici het ergste slachtoffer te worden van de financiële crisis. In
Europa vergaderen politici in het geheim met Amerika over een
vrijhandelsverdrag dat bedrijven boven de politiek zal stellen. Godsamme kan
het allemaal nog erger? Zelfs voor een pessimist is dit allemaal moeilijk te
begrijpen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten