Hoe vaak kan je maag omdraaien? Het is een vraag die deze dagen te vaak bij een mens opkomt. Al die video´s van dode Palestijnen, van uit elkaar gereten kinderen, vrouwen, verwoeste steden en wegkijkende westerse overheden. Waarom staat de wereld dit toe? Heeft decennia racisme zijn werk gedaan?
Hoe kunnen mensen wegkijken en nog steeds roepen dat Israël recht op zelfverdediging heeft en ´maar 7 oktober´, ´maar Hamas´. Hoe kan de wereld het toestaan? Het Westen is zijn geloofwaardigheid verloren sinds 7 oktober, of eigenlijk al bijna tachtig jaar eerder. Dat wil zeggen voor de niet Westerse wereld.
Als de Spaanse premier Pedro Sanchez als enige tijdens de NAVO-top oproept te stoppen met het wegkijken van Gaza, is dat hooguit een komma tijdens de journaals. De misdaden van Israël worden verhullend beschreven in de Westerse media. Zijn we allemaal bevangen door een kwade psychose?
Als je de video´s bekijkt zonder vooroordelen, kun je alleen maar afschuw voelen. Waarom gebeurt dat niet massaal? Waarom blijven mensen de schouders ophalen en erger nog, roepen achter Israël te staan. Hoe onmenselijk kan de wereld zijn? Of is dit het resultaat van ontmenselijking van het Palestijnse volk?
Want wees eerlijk, bij het zien van het beeld van een wanhopige vader met zijn dode kind in de armen Allah aanroepend, is dat niet het moment dat de decennialange verkettering van moslims zijn werk doet? Dat het werk van Geert Wilders zijn vruchten afwerpt. Het zijn maar moslims. Hoor ze Allah aanroepen, terroristen zijn het.
Het verdriet van de nabestaanden van de MH17-slachtoffers kunnen we bevatten. Tranen, rustig uitgesproken rouw, rijen kisten zonder de inhoud te zien. Geen gekrijs van woede, van wanhoop. Zo hoort het, vinden we. Niet zoals dat gillende volk met onthoofde baby´s in de armen, uit die zandbaklanden met die kopvodden. Niet schrikken, dat hebben we toch jarenland in ons eigen parlement gehoord. Onder andere van de voorzitter van de Tweede Kamer.
De Palestijnen staan zo per definitie op achterstand. Over de dode Israëliërs horen we van alles, hun namen, hun dromen, het verdriet van de nabestaanden, maar we zien niet hun dode lichamen. Zo doen we dat in het Westen. Jarenlang racisme en ontmenselijking hebben hun werk gedaan. Daarom komt Israël er nu mee weg.
Maar het is gevaarlijk. Voor het eerst klinkt openlijk de roep om opheffing van Israël. En niet door de gebruikelijke verdachten, de antisemieten. Als straks de vernietiging van Gaza afgerond is en slechts puinhopen resten, de doden zijn geteld, de hoop op een oplossing voor de Palestijnen in rook is opgegaan, zal de rest van de wereld niet meer achter het Westen staan, niet meer geloven in de Westerse democratie en andere idealen. En zal bovenal niet meer in Israëls bestaansrecht geloven. En dat is helemaal eigen schuld.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten