Hoofdredacteur Peter Vermeersch van de NRC maakt zich in de Wereld Draait Door een tikje boos over het uit elkaar groeien van België en Nederland. We kennen elkaar niet meer, zijn niet in elkaar geïnteresseerd. Helaas ben ik bang dat het een Nederlands probleem is.
Vermeersch noemde een aantal voorbeelden. Zoals het Nederlandstalige lied van Frits Spits met in de honderd beste slechts drie Vlaamse liedjes. Of het feit dat Nederlanders amper meer naar de Vlaamse tv kijken, Belgen overigens ook niet naar de Nederlandse.
Raar vind ik dat laatste. Het Belgische journaal is misschien niet echt beter, maar wel zoveel rustiger en misschien ook wel wat meer gericht op het buitenland. Vaak hebben de Vlamingen ook de betere buitenlandse series eerder dan de Nederlanders. En natuurlijk niet de continue ergerlijke reclames.
Belgische kranten ken ik amper, maar dat zegt niet zoveel. Natuurlijk, ik weet het, voor veel Nederlanders is België een weg naar de vakantiebestemming verderop. Oh ja, de Ardennen, hoewel ik me afvraag of Nederlanders wel weten dat het België is. Men spreekt er toch Frans?
Vermeersch zou zich niet zo moeten verbazen als hoofdredacteur van een Nederlandse krant. Hij kan weten dat Nederland zich de afgelopen tien, twintig jaar in zichzelf heeft gekeerd. Zou een land dat zwelgt in het dichtbij huis nieuws van Hart van Nederland en een journaal dat de grootste onzin uit dit land belangrijker acht dan welke gebeurtenis elders dan ook, naar Belgische tv kijken?.
Het is niet zo zeer desinteresse in België, het is algemene treurnis. Een totale in zichzelf gekeerdheid waarin zelfs België buitenland is geworden. Wie nog wel eens in België komt, in steden als Antwerpen en Brussel verbaast zich over het internationale van die steden. Veel meer dan Amsterdam waar we wel veel vreemde talen horen, maar in buitenlanders louter geld uitgevende gasten zien.
De Belgische cultuur is hier volstrekt irrelevant geworden. We zijn louter geïnteresseerd in de eigen, hooguit nog in de Angelsaksische. Al is de Nederlandse tv-ster nog altijd een onechte toneelspeler van wie zelfs de baard aangeplakt lijkt, zoals W.F. Hermans in betere tijden opmerkte, dan nog kiezen we voor de Nederlandstalige serie.
Dat terwijl de Belgische muziek bijvoorbeeld veel beter en echter is dan de Nederlandse Toppers, toch niet veel meer dan derderangs nichten. En al kunnen we het prima verstaan, toch geniet dit land van die talentloze ijdeltuiten, liever dan over de grens te kijken. Vermeersch heeft gelijk, we zijn uit elkaar gegroeid, maar ergens denk ik dat dit niet door de Belgen komt. We zwelgen liever in het eigen gezeur. Het land van de oogkleppen dat denkt dat alleen wij vluchtelingenstromen kennen, dat alleen wij slachtoffers hebben van de MH17-ramp en alleen wij rare moslims hebben.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten