Friese gemeenten hebben moeite om de stroom campers een plaatsje te geven en er ook nog lekker aan te verdienen. Het klinkt of de provincie geheel dreigt onder te lopen door de apocalyptische toevloed van de witte gevaarten met rijke senioren.
Enkele jaren terug was ik op een camping bij Leeuwarden waar de baas de camperaars het liefst met een buks op afstand wilde houden. ,,Die willen alles gratis. Staanplaats, voorzieningen en dan nog zeuren ook’’, sprak hij. En daar vragen toeristische organisaties nu voorzieningen voor.
Het is me wat met dat toerisme in Friesland. Natuurlijk hebben we de eilanden als magneten en voor de wat minder waterliefhebbende gasten zijn er wat sneue bossen in Gaasterland, of iets minder sneue bij Beetsterzwaag. Maar voor de rest blijft het bij dagdromen van ambtenaren in gemeenten met door melkveehouders afgesloten saaie groene weiden.
Jaren terug wilden de Friese VVV’s ook meer aandacht voor een vergelijkbare toerist, de bootjevaarder. Die moest de provincie in de watten leggen. Varende goudmijntjes waren het. De gezamenlijke gemeenten verenigd in de Marrekrite staken menige euro in vaarwegen en mooie steigers.
Gek toch, want een ieder die wel eens het Friese water op was geweest, had een zelfde analyse als onze campingbaas los kunnen laten op de varensgasten. Drie dagen gratis aan de mooie steigers een beetje rondhangen op mooie plekjes aan de waterkant, liefst met meegebrachte etenswaren. Groter krenten dan de eigenaren van motorbootjes zijn er amper te vinden.
Net als bij de varensgasten zit ook bij de camperaars alle geld in het vervoermiddel. Een beetje camper kost toch al snel een halve ton en dan wil je daarmee het liefst op gratis plekjes staan. Born to be wild, dromen zich de camperaars vrijbuiters, die weinig moeten hebben van betaalde plekken op campings.
De Marrekrite-dromen hebben nooit de zilvervloot binnen weten te halen. Alleen de beter gesitueerde zeilers werden dwars gezeten. De mooie plekjes na het zeilplezier waren alle bezet door de saaie motorbootjes of huurjachten. In de ochtend was er even een kleine beweging van deze bejaardenvloot van het ene naar het andere mooie plekje. Daarna zat alles weer vast.
De zeilers werden gedwongen betaalde plekjes in jachthavens te zoeken en geld te spenderen in populaire waterdorpen. Maar de laatste jaren kwam er een beetje de klad in dit type watersport. Jongeren lieten het afweten en ouderen zagen hun trotse vaartuigen door de crisis in waarde kelderen.
Rijkere senioren kochten campers en doen daar nu hetzelfde mee als voorheen de bootjegasten. In het buitenland zoeken ze de campings nog op, bang gemaakt door verhalen over rondtrekkende voorheen Oostblokbendes. Daar spenderen ze wel geld en anders zorgen gemeenten wel dat ze nergens meer mogen staan.
Maar in Nederland voelen ze zich veilig, dus parkeren ze overal waar ze mogen, als het maar gratis is. En gemeenten stinken er weer in en steken geld in camperplaatsen. Luister nu eens niet naar die toerisme bo-bo’s en hou het geld in je zak voor andere, dringender zaken. Met die camperaars zullen jullie geen cent verdienen, net zo min als het geval was met de varensgasten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten